Nawigacja

Z miłości do Matki

Ty zawsze jesteś we mnie, trwasz we mnie krwiopłynem
i trwasz tak ziemsko, jednak nadczasowo...
Jak Chrystus cudze przyjmująca winy
i cudze krzyże niosąca nad głową.


Nad nami miłość żywa, bo bogata, wieczna,
nie zakwitła na rwanych rozognieniem ranach,
miłość jak przystań spokojna, bliskością bezpieczna
i jedyna wzajemna bez rany poznana...

K. K. Baczyński, „Do Matki” (fragmenty)

 

Nasze pierwsze wspomnienia związane są z domem rodzinnym, z Matką. Nawet gdy jej już nie ma, słyszymy jej głos, pamiętamy uśmiech, spojrzenie. Ona uczyła nas pierwszych słów po polsku, uczyła modlitwy. Matka – dom – moja ziemska przystań – Mała Ojczyzna: wszędzie tam, gdzie jest Ona. 

Na co dzień zaganiane, zapracowane, zapominające o sobie, nastawione na innych, na dawanie. Matki – strażniczki domowego ogniska, żony, piastunki, nauczycielki, naukowcy, odkrywcy, działaczki. To na ich barkach spoczywał ciężar wychowania dzieci, kiedy mężowie i synowie walczyli za Ojczyznę. Czasem walczą same – wbrew stereotypom. To one dokonywały przełomowych odkryć w dziedzinie nauki, wprowadzały nowatorskie rozwiązania w pedagogice, zakładały sierocińce i szkoły, z narażeniem własnego życia ratowały dzieci w czasie wojny, nawet za drutami obozów koncentracyjnych przywracały wiarę w człowieczeństwo. Nieraz nie dane im było poznać smaku macierzyństwa: były brutalnie mordowane w czasie niemieckiej i sowieckiej okupacji. Wiele z nich widziało śmierć swoich dzieci. Matki nie tylko biologiczne, ale i duchowe, Matki symboliczne: prekursorki, sprawczynie, praprzyczyny wielu ważnych wydarzeń historycznych i narodowych. Zmieniały historię i ją współtworzyły. Charyzmatyczne i odważne. W ich losach jak w soczewce skupiają się losy innych polskich Matek i losy naszej Ojczyzny. To one są motorem zmian i nośnikiem DNA pamięci narodowej.

Agnieszka Wygoda

Poniżej prezentujemy wybrane sylwetki Matek.

do góry