Nawigacja

Armia Czerwona na ziemiach polskich po 1944 roku

Sebastian Piątkowski: 1945? : znad Wisły na Ural. Losy ostatnich radomskich łagierników

W okresie okupacji Radom był stolicą jednego z dystryktów Generalnego Gubernatorstwa. Jesienią 1944 r., gdy front ustabilizował się na linii Wisły, niemieckim przygotowaniom do obrony towarzyszyła ewakuacja największych zakładów przemysłowych i niektórych urzędów, połączona z nieustannym terrorem wobec polskiej ludności.

  • Komendant Wojenny Miasta Radomia major Iwan Wołkow (Archiwum Państwowe w Radomiu)
    Komendant Wojenny Miasta Radomia major Iwan Wołkow (Archiwum Państwowe w Radomiu)

Do domów zaczęli powracać żołnierze Armii Krajowej, którzy wzięli udział w Akcji „Burza”, do miasta i okolic przybyły też tysiące mieszkańców Warszawy, wypędzonych po kapitulacji Powstania. W mieście działali aktywnie członkowie sowieckiego kontrwywiadu, gromadzący informacje na temat wszystkich osób mogących zagrozić „nowemu porządkowi”.

14 stycznia 1944 r. wojska I Frontu Białoruskiego przystąpiły do zmasowanego natarcia, przełamując szybko niemiecką obronę. Następnego dnia po południu pierwsi czerwonoarmiści dotarli na przedmieścia Radomia. Walki o miasto toczyły przez całą noc i w następnych godzinach. 16 stycznia sowieckie czołgi przebiły się do śródmieścia, a  po południu w Radomiu nie było już Niemców za wyjątkiem tych, którzy dostali się do niewoli.

 

do góry