Ukończyła szkołę średnią. Od kwietnia 1918 wywiadowczymi i kurier POW w Okręgu Kijowskim. Od stycznia do maja 1920, w okresie wzmożonych represji i aresztowań członków POW przez tajną policję bolszewicką (CzeKa), przechowywała w swym mieszkaniu archiwum organizacji oraz broń. Po zajęciu Kijowa przez wojska polskie i sprzymierzone ukraińskie odwołana do Warszawy, gdzie od maja do sierpnia 1920 pracowała w przeniesionej tam KN III POW. Od sierpniu 1920 tr. pod ps. Kalina komendantka placówki KN III w Piotrogrodzie. Aresztowana przez CzeKa na dworcu kolejowym w Pskowie, torturowana, kilkakrotnie skazana na karę śmierci, nie przyznała się do winy i nie ujawniła powierzonych jej tajemnic. Do kraju wróciła 25 stycznia 1922, zamieszkała w Warszawie. W 1923 poślubiła por. Jerzego Niezbrzyckiego, również uczestnika POW w Kijowie, oficera wywiadu, z którym od 1934 pozostawała w separacji. Pracowała społecznie m.in. w Federacji Międzysojuszniczej Byłych Kombatantów (Fédération interalliée des anciens combattants, FIDAC). Po wybuchu II wojny światowej wraz z córką ewakuowała się do Wilna, dalsze losy nieznane.
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Halina Dybczyńska, I.482.47-3758, I.482.47-3700; Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, t. I, red. E. Zawacka, Toruń 2006, s. 160, 161.