Do 1916 uczył się w gimnazjum w Sanoku, gdzie działał w Polskich Drużynach Strzeleckich i ruchu skautowym, następnie przeniósł się do austriackiej Wojskowej Wyższej Szkoły Realnej w Łobzowie. W listopadzie 1918 uczestniczył w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w Krakowie, po czym wstąpił do Szkoły Podchorążych w Warszawie. Od 1919 młodszy oficer i instruktor w szkole podoficerskiej w Dęblinie. Od czerwca 1920 dowódca kompanii w nowo sformowanym 101 Pułku Piechoty (dowódcą pułku był jego brat kpt. Jan Bratro), z którym wyruszył na front. W walkach z oddziałami 1 Armii Konnej nad Słuczą i Horyniem na Ukrainie pod koniec czerwca tr. pułk został rozbity i wycofany z frontu na reorganizację. Po przeformowaniu bił się od końca lipca 1920 pod Łomżą i w walkach odwrotowych do Pułtuska, gdzie prowadząc kompanię do kontrataku został ciężko ranny w brzuch. Zmarł kilka godzin później w szpitalu polowym i został pochowany w Pułtusku. W 1923 ekshumowany do grobowca rodzinnego na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.
Awanse: podporucznik (1919).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Adam Bratro, I.482.74-6880; Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Słownik biograficzny, t. II, 1914–1921, cz. 2, red. B. Polak, Koszalin 1993, s. 25.