Ukończył gimnazjum w Tarnowie (1917) po czym rozpoczął służbę w armii austriackiej. Od lutego 1919 w Wojsku Polskim w 16 Pułku Piechoty, z którym w październiku tr. wyruszył na front. Od lutego 1920 dowódca plutonu baonu szturmowego 6 Dywizji Piechoty, uczestniczył we wszystkich walkach frontu litewsko-białoruskiego, a od czerwca tr. na froncie ukraińskim. Od lipca 1920 do września 1928 dowódca kompanii 20 Pułku Piechoty na froncie, a od grudnia 1920 w garnizonie Kraków. W latach 1928–1930 instruktor Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, 1930–1938 dowódca kompanii i batalionu w 35 Pułku Piechoty w Brześciu n/Bugiem. Od 3 grudnia 1938 do 7 września 1939 komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. W latach 1939–1945 w niewoli niemieckiej, następnie w 2 Korpusie Polskim we Włoszech, gdzie od stycznia 1946 dowódca 6 Batalionu Strzelców Karpackich. Pochowany początkowo na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima, w sierpniu 1971 ekshumowany na Westerplatte.
Awanse: podporucznik (1920), porucznik (1922), kapitan (1928), major (1938).
Bibliografia
C. Ciesielski, Henryk Sucharski, „Polski Słownik Biograficzny”, 2007-2008, t. XLV, s. 237–239; A. Drzycimski, Major Henryk Sucharski, Wrocław 1990.