W 1913 ukończył gimnazjum klasyczne w Petersburgu i rozpoczął tam studia w Instytucie Inżynierów Komunikacji. W 1916 powołany do armii rosyjskiej, ukończył Michajłowską Szkołę Artylerii w Petersburgu. Od grudnia 1917 w 3 Pułku Ułanów i 2 baterii konnej w I Korpusie Polskim. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim w 1 Dywizjonie Artylerii Konnej. W 1923 odkomenderowany na ukończenie studiów na Politechnice Warszawskiej. W latach 1924–1927 Dyrektor Nauk w Szkole Podchorążych Artylerii. Od 1927 do 1929 w francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. W latach 1930-1932 dowódca dywizjonu 6 Pułku Artylerii Ciężkiej, 1932–1935 kierownik samodzielnego referatu Oddziału III Sztabu Głównego, 1935–1937 zastępca dowódcy Broni Pancernej w Ministerstwie Spraw Wojskowych, 1937–1939 dowódca 1 Pułku Artylerii Motorowej, od marca 1939 szef Oddziału III Sztabu Głównego/Naczelnego Wodza. Po kampanii 1939 internowany w Rumuni, przedostał się do Francji. Od kwietnia 1940 do lipca 1943 dowódca Brygady Strzelców Karpackich i 3 Dywizji Strzelców Karpackich. W latach 1943-1947 szef Sztabu Naczelnego Wodza, 1947–1949 Generalny Inspektor Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii. W latach 1970–1976 Generalny Inspektor Sił Zbrojnych. Pochowany na cmentarzu Northwood w Londynie.
Awanse: podporucznik (1916), porucznik (1918), kapitan (1922), major (1924), podpułkownik (1932), pułkownik (1939), generał brygady (1940), generał dywizji (1944).
Bibliografia
T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Warszawa 1991, s. 43; J. Zuziak, Generał Stanisław Kopański, dowódca Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, szef Sztabu Naczelnego Wodza PSZ [w:] Naczelni Wodzowie i wyżsi dowódcy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, red. S. Zwoliński, Warszawa 1995, s. 111–121.