Po ukończeniu 4 klas w gimnazjum w Szawlach wstąpił do Morskiego Korpusu Kadetów w Petersburgu. Do 1917 służył w rosyjskiej marynarce wojennej, m.in. na pancerniku „Połtawa” na Bałtyku. Od lutego 1919 w 2 Pułku Artylerii Polowej, od września tr. we Flotylli Pińskiej. Odznaczył się wybitnie w 1920 podczas walk z sowiecką Flotyllą Dnieprzańską. Od sierpnia 1920 we Flotylli Wiślanej, dowódca monitora „Horodyszcze”. W latach 1921–1939 na różnych stanowiskach w Polskiej Marynarce Wojennej, m.in. zastępca dowódcy ORP „Kujawiak”, „Wicher”, zastępca dowódcy Flotylli Pińskiej, dowódca ORP „Grom”, dowódca dywizjonu kontrtorpedowców. 2–3 września 1939 dowódca ORP „Gryf”, następnie w Lądowej Obronie Wybrzeża. 13 tm. udana ucieczka kutrem na Łotwę. Od lutego 1940 dowódca dyonu kontrtorpedowców w Wielkiej Brytanii, 4 maja tr. tonął na ORP „Grom” pod Narwikiem. Później m.in. dowodził niszczycielami OORP „Błyskawica”, „Piorun” i od listopada 1942 „Orkan”. Zatonął wraz z okrętem i większością załogi po storpedowaniu przez U-378.
Awanse: miczman (1917), porucznik (1919), kapitan (1924), komandor podporucznik (1932), komandor porucznik (1937).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Stanisław Hryniewiecki, I.482.34-2549; Kadry morskie Rzeczypospolitej, t. II, Polska Marynarka Wojenna, cz. 1, Korpus oficerów 1918–1947, pod red. J.K. Sawickiego, Gdynia 1996, s. 342, 343.