Nawigacja

Aktualności

Zmarł Władysław Kostrzewski, współtwórca struktur gliwickiej opozycji w stanie wojennym

  • Śp. Władysław Kostrzewski (Fot. Muzeum w Gliwicach).
    Śp. Władysław Kostrzewski (Fot. Muzeum w Gliwicach).
  • Nekrolog poświęcony śp. Władysławowi Kostrzewskiemu.
    Nekrolog poświęcony śp. Władysławowi Kostrzewskiemu.

18 października 2020 r. zmarł Władysław Kostrzewski. W 1980 r. zaangażował się w działania NSZZ „Solidarność” w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Gliwicach, z czasem zostając jej przewodniczącym. Przeszedł do historii jako współtwórca struktur gliwickiej opozycji w stanie wojennym. W latach 1983–1989 był współpracownikiem Solidarności Walczącej. Wierny ideałom Solidarności, całą swoją aktywność poświęcał walce o wcielenie ich w życie.

Msza święta pogrzebowa w intencji śp. Władysława Kostrzewskiego została odprawiona w sobotę, 24 października 2020 r. w kościele pw. św. Antoniego w Gliwicach na ulicy Bartosza Głowackiego. W. Kostrzewski został pochowany na  Cmentarzu Centralnym przy ulicy Kozielskiej w Gliwicach.

 

Władysław Kostrzewski urodził się 15 września 1948 r. w Gliwicach. W 1974 r. ukończył Wydział Lekarski Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, a trzy lata później uzyskał specjalizację z anestezjologii. W 1975 r. rozpoczął pracę w Zakładzie Opieki Zdrowotnej (ZOZ) w Bytomiu, następnie w latach 1975–1977 był asystentem w ZOZ w Kolbuszowej (woj. podkarpackie). W listopadzie 1979 r. wrócił na stałe do Gliwic i zatrudnił się jako anestezjolog w Szpitalu Miejskim nr 1 (przy ul. Tadeusza Kościuszki 29), z którym był związany do 2004 r. Po powstaniu NSZZ „Solidarność” aktywnie zaangażował się w działalność tej organizacji. Od września do grudnia 1980 r. był członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” ZOZ w Gliwicach, a od grudnia 1980 r. przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” ZOZ w Gliwicach. Działał również w miejskich strukturach związku, m.in. przyczynił się do podjęcia decyzji o przekształceniu nowo budowanego Domu Organizacji Społeczno-Politycznych, w którym obok Komitetu Miejskiego PZPR miały mieć również swoją siedzibę organizacje afiliowane i stronnictwa satelickie, w szpital ginekologiczno-położniczy, a domu szkoleń Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej – w przedszkole. W 1981 r. został współpracownikiem Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Na krótko przed wprowadzeniem stanu wojennego był jednym z opiekunów grupy dzieci gliwickich działaczy NSZZ „Solidarność” zaproszonych do Francji przez związkowców z Nantes. W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. zorganizował zwożenie karetkami do szpitala miejskiego działaczy NSZZ „Solidarność”, którzy dzięki temu uniknęli aresztowania, a następnie weszli w skład tzw. Drugiego Garnituru Gliwickiej Delegatury RKW NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Kostrzewski kierował w nim pionem medycznym. Zaangażowany był również w druk i kolportaż „Biuletynu II Garnituru Delegatury Gliwickiej RKW NSZZ »Solidarność« Regionu Śląsko-Dąbrowskiego” oraz ulotek. Zatrzymany 5 marca 1982 r., został internowany. Osadzony w ośrodkach odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu (marzec 1982 r.), Uhercach (marzec–kwiecień 1982 r.) oraz Załężu k. Rzeszowa (kwiecień–lipiec 1982 r. ). W tym ostatnim uczestniczył w miesięcznej głodówce z powodu niesprawiedliwego traktowania internowanych chorych. W jej wyniku został zwolniony z internowania i powrócił do Gliwic. W latach 1982–1988 był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania kryptonim „Balon”. Wielokrotnie zatrzymywany i przeszukiwany. W latach 1983–1989 był współpracownikiem Solidarności Walczącej. Zorganizował grupę charytatywną, która udzielała pomocy rodzinom internowanych i więzionych. Od 1982 do 1989 r. aktywnie uczestniczył w działalności Duszpasterstwa Ludzi Pracy w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Od 1983 r. pomagał w organizacji Dni (Tygodni) Kultury Chrześcijańskiej w Gliwicach. Od listopada 1988 r. był członkiem działającego jawnie w strukturach służby zdrowia Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”, a po ponownej legalizacji związku w 1989 r. został przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” ZOZ w Gliwicach. W 2000 r. został odznaczony Złotym Medalem Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej, a w 2007 r. Krzyżem Semper Fidelis. Od 2013 r. był na emeryturze, mieszkał w Gliwicach.

Cześć Jego pamięci!

do góry