Ukończył szkołę handlową w Będzinie (1913) i rozpoczął studia na Kursach Handlowych Zielińskiego w Warszawie. W sierpniu 1914 w Pierwszej Kompanii Kadrowej, w latach 1914–1917 w Legionach Polskich (dowódca plutonu, kompani). Od listopada 1918 do maja 1920 instruktor Szkoły Podchorążych Piechoty, od czerwca do 22 lipca dowódca II batalionu 105 Pułku Piechoty. W latach 1920–1923 wykładowca Szkoły Podchorążych, 1923–1925 w Wyższej Szkole Wojennej, 1925–1929 w sztabach Dowództw Okręgów Korpusu nr VI i X. Od 1929 szef sztabu 25 Dywizji Piechoty, od 1931 dowódca batalionu 48 Pułku Piechoty, 1933–1936 II oficer sztabu Inspektoratu Armii w Wilnie, 1936–1938 zastępca dowódcy 6 Pułku Piechoty Legionów, od lutego 1938 do 20 września 1939 dowódca 39 Pułku Piechoty. W latach 1940–1942 w PSZ we Francji i Wielkiej Brytanii. Od marca 1942 w Armii Polskiej w ZSRR, Armii Polskiej na Wschodzie. Od grudnia 1943 do sierpnia 1944 dowódca 2 Brygady Strzelców Karpackich, 1944–1946 komendant Wyższej Szkoły Wojennej w Szkocji. Po wojnie na emigracji, 1955–1964 szef Sztabu Głównego tzw. zamkowego GISZ, 1960–1972 Kanclerz Kapituły Orderu Virtuti Militari. Pochowany na cmentarzu w North Sheen.
Awanse: podporucznik (1917), porucznik (1918), kapitan (1920), major (1924), podpułkownik (1933), pułkownik (1944), generał brygady (1963).
Bibliografia
J. Kirszak, Generał Roman Szymański. Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej, zdobywca Monte Cassino, Warszawa 2019; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Warszawa 1991, s. 174; P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1997, s. 231.