Uczył się w gimnazjum w Brześciu nad Bugiem i Grodnie, później szkole rolniczej w Czernichowie. W 1913 wstąpił do armii rosyjskiej, w której walczył jako huzar, kapral, plutonowy. W 1917 został przydzielony jako instruktor jazdy konnej do 2 Brygady Artylerii w Rosyjskim Korpusie Ekspedycyjnym we Francji, został skierowany na front salonicki w Macedonii. 27 października 1917 wstąpił ochotniczo do 1 Pułku Szwoleżerów Armii Polskiej we Francji, z którym wziął udział w walkach na froncie zachodnim w Szampanii. Wraz z armią przybył wiosną 1919 do Polski, walczył z Ukraińcami, następnie bolszewikami. Szczególnie odznaczył się w lipcu 1920 na Ukrainie, gdy w asyście kilku jeźdźców przekradł się między oddziałami bolszewickimi wioząc rozkazy z 6 Armii do 18 DP, po czym wrócił tą samą drogą. Od 1920 w 2 Pułku Strzelców Konnych w Hrubieszowie, w drugiej połowie lat trzydziestych komendant Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego przy 10 Dywizji Piechoty w Łodzi. W kampanii polskiej 1939 walczył z oboma agresorami: najpierw jako dowódca szwadronu Kawalerii Dywizyjnej 10 DP z Niemcami, a po jej rozbiciu dowodził improwizowanym oddziałem kawalerii w Grupie Kowel płk. dypl. Leona Koca i walczył z Sowietami. Jego dalszych losów nie udało się ustalić.
Awanse: podporucznik (1919), porucznik (1922), rotmistrz (1924), major (1939).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Bohdan Sawicki, I.482.63-5325; F.A. Arciszewski, Ostróg – Dubno – Brody. Walki 18 Dywizji piechoty z konną armią Budiennego (1 lipca – 6 sierpnia 1920), Warszawa 1923, s. 38.