Ukończył 6 klas gimnazjum w Poznaniu, maturę zdał w Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie. Rozpoczął tam studia w Seminarium Duchownym, skąd wystąpił po dwu i półrocznym pobycie. W latach 1904–1905 odbył służbę w niemieckim pułku artylerii polowej. Od jesieni 1912 należał do Związku Strzeleckiego w Krakowie. W latach 1914–1917 w Legionach Polskich, dowódca plutonu i kompani w 1 i 5 Pułku Piechoty. Był jedynym oficerem I Brygady Legionów pochodzącym z Wielkopolski. Po kryzysie przysięgowym w 1917 w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie okręgu kieleckiego i lubelskiego. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, jeden z organizatorów 35 Pułku Piechoty. 18 grudnia tr. na czele I baonu (w kwietniu 1919 przemianowanego na III baon) wyruszył na front. Od 25 stycznia 1920 do grudnia 1925 dowódca 35 Pułku Piechoty. Następnie komendant Przysposobienia Wojskowego przy 26 Dywizji Piechoty. Od października 1930 w stanie spoczynku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Awanse: podporucznik (1914), porucznik (1915), kapitan (1918), major (1920), podpułkownik (1920).
Bibliografia
W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny, T. III, Warszawa 2006, s. 229, 230; J. Kirszak, Nowakowski-Wielkopolanin Wiktor (1882–1936), oficer I Brygady Legionów Polskich, ppłk WP, „Niepodległość”, t. LVI, Warszawa 2006, s. 200–203.