E-Księgarnia
Ekshumacja była możliwa dzięki staraniom rodziny i przyjaciół, jak również badaniom i aktywnemu udziałowi pracowników Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN we Wrocławiu oraz pomocy władz samorządowych Opola i Zakładu Medycyny Sądowej we Wrocławiu. Wydarzeniu towarzyszyło bardzo duże zainteresowanie lokalnych mediów.
Dzięki ekshumacji i badaniom DNA możliwe będzie potwierdzenie miejsca spoczynku Hieronima Bednarskiego i nadanie imienia jego bezimiennej dotąd mogile oraz zbadanie wielu często trudnych do ustalenia w inny sposób okoliczności związanych z funkcjonowaniem komunistycznego aparatu represji.
OBEP we Wrocławiu planuje przeprowadzanie dalszych podobnych przedsięwzięć, wyjaśniających wiele nieznanych faktów z historii najnowszej Dolnego Śląska i Opolszczyzny. Już 10 kwietnia br. na kwaterach więziennych Cmentarzu Osobowickiego we Wrocławiu odbędzie się ekshumacja por. Mieczysława Bujaka.
* * *
HIERONIM BEDNARSKI (1921–1953) ps. „Nawrócony”, przybrane nazwisko Jan Ziółkowski, członek oddziałów GL i BCH na Rzeszowszczyźnie, żołnierz pionu dywersji Podokręgu Rzeszów AK, „ludowego” wojska i „Straży” Obwodu/Rejonu Rzeszów DSZ-WiN, członek Konspiracyjnej Armii Polskiej (pow. Prudnik).
5 stycznia 1952 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy PUBP z Morąga. Po kilku dniach został przetransportowany do aresztu śledczego WUBP w Opolu. Przeszedł okrutne śledztwo. Wyrokiem WSR w Opolu z 31 października 1952 r. został skazany na śmierć. NSW 3 lutego 1953 r. postanowił odrzucić skargę rewizyjną obrońcy. Rada Państwa decyzją z 23 marca 1953 r. nie skorzystała z prawa łaski. W opracowanej już po zakończeniu śledztwa (26 sierpnia 1952 r.) krótkiej charakterystyce jeden z oficerów prowadzących dochodzenie stwierdził: „Na śledztwie Bednarski Hieronim zachowywał się źle, ponieważ nie starał się ujawnić przestępczej działalności podejrzanych, liczy zawsze, że będzie miał możliwość uwolnić się (zbiec). Przy dokonaniu przestępstwa widać nasilenie złej woli i podejrzany nie rokuje żadnej nadziei na poprawę. Jest on zdecydowanym wrogiem Polski Ludowej i Związku Radzieckiego”.
29 marca 1953 r. o godzinie 3 w nocy został zamordowany w więzieniu w Opolu. Ciało pogrzebano na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ul. Wrocławskiej. Pozostawił żonę, syna i córkę.