E-Księgarnia
Józef Szyler po skończeniu ZSZ w Jarosławiu wyjechał do Katowic, a następnie do Gdańska, gdzie w 1964 r. podjął pracę w Stoczni Gdańskiej. W grudniu 1970 r. zatrudniony był jako elektryk na wydziale W-4 Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od 15 grudnia 1970 r. aktywnie uczestniczył w demonstracjach i strajkach w Gdańsku. Uczestniczył także w strajku stoczniowców w styczniu 1971 r. Nawoływał do podjęcia strajku 29 marca 1971 r. Pod koniec kwietnia 1971 r. uczestniczył w działaniach mających nadać uroczystościom pierwszomajowym organizowanym w Gdańsku charakter żałobny. Był członkiem powołanego 24 kwietnia 1971 r. 6-osobowego komitetu mającego zorganizować składanie 1 maja wieńców żałobnych przed bramą nr 2 stoczni. Komunistyczna tajna policja polityczna – SB poddała go inwigilacji oraz przeprowadzała z nim rozmowy ostrzegawcze. Józef Szyler nie uległ jednak presji i nie wycofał się z działalności opozycyjnej. W związku z tym Służba Bezpieczeństwa doprowadziła do zwolnienia go z pracy w stoczni i zmusiła do wyjazdu z Wybrzeża. W efekcie, w lipcu 1971 r. powrócił do Przeworska, a następnie przeniósł się do Mielca. Tutaj jako pracownik Zakładu Robót Budowlanych nr 3 w Mielcu jesienią 1980 roku współtworzył w swoim zakładzie powstający związek NSZZ „Solidarność”.
13 grudnia 2018 roku, w 37. rocznicę wprowadzenia w Polsce stanu wojennego, prezydent Andrzej Duda odznaczył Józefa Szylera, a Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był także odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Biogram opracowano na podstawie materiałów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej.