Ukończył gimnazjum w Bielsku (1911) i rozpoczął studia w Akademii Handlowej w Wiedniu. W latach 1914–1918 w austriackim 2 Pułku Ułanów na froncie włoskim i wschodnim, później w POW w Odessie. W listopadzie 1918 w drodze na odsiecz Lwowa dostał się do ukraińskiej niewoli, z której po walce ze strażnikami uciekł w maju 1919. Od czerwca 1919 do czerwca 1920 dowódca II batalionu 47 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Po rocznym leczeniu jako inwalida przeniesiony w stan spoczynku, administrował własnym majątkiem w Osieku. W latach 1930–1935 poseł na sejm RP. Od 1940 w ZWZ/AK, w kwietniu 1944 komendant obwodu AK we Włoszczowej. Od 1945 w Warszawie, pełnomocnik rektora Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Zmarł na zawał serca, pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Awanse: podporucznik (1915), rotmistrz (1918).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Marian Rudziński, I.482.61-5143; J.M. Włodek, Rudziński Marian, „Polski Słownik Biograficzny”, t. XXXIII, 1991, s. 27–29.