Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwii, od 1905 w PPS, w latach 1906–1908 w więzieniu, później nauczyciel. Od listopada 1915 w armii rosyjskiej, od 1918 r. w I Korpusie Polskim, w latach 1919–1920 m.in. szef sztabu 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W latach 1922–1923 ukończył kurs doszkolenia WSWoj., w latach 1923–1927 i 1934–1936 w Biurze Historycznym SG, gdzie czasowo pełnił funkcję szefa. Od 1927 dowódca baonu, następnie zastępca dowódcy 81 Pułku Piechoty. W 1930 wybrany na posła z listy BBWR, lecz w 1931 zrzekł się mandatu. Od 1932 szef sztabu DOK III Grodno, od 1937 dowódca Grodzieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej i od 1938 dowódca Dziśnieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej. Po kampanii 1939 internowany na Łotwie; od 1940 więzień sowiecki. Od 1941 w PSZ w ZSRR. Od maja do października 1944 na stażu w 5 Kresowej DP na froncie włoskim. W 1946 sprzeciwił się demobilizacji PSZ na warunkach brytyjskich; był najstarszym stopniem wśród tzw. opornych, którzy odmówili wstąpienia do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Osiedlił się w Brazylii.
Awanse: kapitan (1917), major (1922), podpułkownik (1929), pułkownik (1939), generał brygady (1963).
Bibliografia
T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Warszawa 1991, s. 144; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, t. IV, red. G. Mazur, Warszawa 2009, s. 343, 344; A. Tuliński, Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922–1939 (cz. 1), „Przegląd Historyczno-Wojskowy”, 4/2019, s. 170, 171.