 
  |
Straty
poniesione jesienią 1946 r. i w styczniu 1947 r., czyli w okresie
zimowego rozkwaterowania części partyzantów na wiejskich
kwaterach, znacznie osłabiły partyzantkę. Jednak Zgrupowanie nie
straciło zdolności mobilizacyjnych, a wydzielone oddziały nieustannie
przeprowadzały akcje
w terenie.
Pierwszy z lewej Józef Sral „Smak”, były żołnierz Legionów Piłsudskiego,
szef w sztabie zgrupowania „Ognia” i raport z informacją o jego śmierci
w czasie ataku UB i KBW na jeden z obozów „Ognia”.
Raport na temat walki przeciw 2. kompanii Zgrupowania w Dolinie Chochołowskiej w nocy z 6 na 7 grudnia 1946 r.
Zwłoki dowódcy 3. kompanii por. Henryka Głowińskiego „Groźnego”
i Jana Osieckiego „Bratka”, poległych w walce z KBW w Bielance
9 listopada 1946 r. UB nigdy nie zdołało ustalić prawdziwej tożsamości
„Groźnego” mimo poszukiwań prowadzonych jeszcze w latach 70.
Jeden z meldunków do dowódcy 2. kompanii ze stycznia 1947 r.
przejętych przez UB.
|
|
