E-Księgarnia-
Mieczysław_Gil
Przyszedł na świat w 1944 roku w Gacach Słupieckich pod Staszowem. W latach 1963–1982 pracował w Hucie im. Lenina w Krakowie. W pierwszej połowie lat 60. wstąpił do PZPR, wystąpił w marcu 1981 roku. W czasie wydarzeń marcowych w 1968 nie wziął udziału w pacyfikacji manifestacji studenckich, za co został zawieszony na stanowisku mistrza.
Pod koniec lat 70. rozpoczął działalność opozycyjną: redagował gazetę zakładową „Głos Nowej Huty”, kolportował ulotki Studenckiego Komitetu Solidarności oraz niezależne pismo „Robotnik”.
W sierpniu 1980 został wybrany rzecznikiem strajku hutników, przewodniczył Komisji Robotniczej Hutników NSZZ "Solidarność" . Od września 1980 r. w „Solidarności”. Uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „S” w Gdańsku.
Cztery dni po zamachu na Jana Pawła II był jednym ze współorganizatorów białego marszu. W maju 1981 stanął na czele delegacji „Solidarności” na Kongresie Międzynarodowej Federacji Metalowców w Waszyngtonie.
Po wprowadzeniu stanu wojennego został przewodniczącym Regionalnego Komitetu Strajkowego: był jednym z organizatorów strajku w Hucie im. Lenina oraz w regionie. W styczniu 1982 został aresztowany, a następnie skazany na 4 lata pozbawienia wolności i 2 lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w kilku zakładach karnych: W Krakowie, Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Kłodzku, Strzelinie.
W 1982 r. uczestniczył w głodówkach o przyznanie statusu więźnia politycznego. W więzieniu wydawał nielegalne gazetki: "Ekstrema” i „Krata”, prowadził nasłuch radiowy. 25 listopada 1983 został zwolniony na mocy amnestii. Stracił pracę za działalność opozycyjną. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił mu przyznania renty, mimo udokumentowanej choroby. W latach 1983–1989 pracował w rolnictwie.
Zaangażowany w działalność społeczną: działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy, organizował Msze św. za Ojczyznę (m.in. w Krakowie, Warszawie, Tarnowie, Piekarach Śląskich i Dębicy). Był jednym z inicjatorów założenia i powstania Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego przy parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Krakowie. Należał do Klubu Inteligencji Katolickiej, od 1984 r. działał w Małopolskim Komitecie Walki o Praworządność. Do 1989 był kilkadziesiąt razy zatrzymywany i przesłuchiwany.
Po pacyfikacji strajku hutników (26 kwietnia – 5 maja 1988 r.) został pobity i aresztowany. Dopiero po dwóch tygodniach zwolniony po interwencji Kurii.
Brał udział w pracach przygotowawczych i w głównych obradach Okrągłego Stołu. W 1989 wrócił do pracy w hucie (pracował do 2004 r.), gdzie stanął na czele zakładowej „Solidarności”.
W 1989 roku był częścią zespołu redakcyjnego „Czasu Solidarności”. W 1990 r. założył krakowski dziennik „Czas Krakowski”, trzy lata później został redaktorem naczelnym „Nowej Gazety”.
W Sejmie kontraktowym Mieczysław Gil uzyskała najlepszy wynik indywidualny: zdobył ponad 89 procent głosów z ramienia Komitetu Obywatelskiego w okręgu nowohuckim.
Był posłem na Sejm X i I kadencji, senatorem VIII kadencji. Działał w Partii Chrześcijańskich Demokratów od 1996 r., od 1999 r. w Porozumieniu Polskich Chrześcijańskich Demokratów, gdzie był szefem struktur małopolskich. W 2005 r. został doradcą prezesa w Agencji Rozwoju Przemysłu w Warszawie, a w 2007 członkiem rady Pomoc Kościołowi w Potrzebie (Kirche in Not).
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017); pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na krakowskim cmentarzu Rakowickim w Alei Zasłużonych.