E-Księgarnia
Видання IPN укр1. Śledztwo w sprawie zbrodni komunistycznej stanowiącej jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości p-ko Andrzejowi G. podejrzanemu o to, że będąc podprokuratorem Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie popełnił zbrodnię komunistyczną oraz przeciwko ludzkości zarzucając mu, że w okresie stanu wojennego przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, iż wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanej Ewy M. co stanowiło stosowanie represji wobec wymienionej z powodu wyrażanych przez nią przekonań politycznych, podczas gdy zebrany w tej sprawie materiał dowodowy nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, że dopuściła się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą (S 53.2020.Zk).
Śledztwo zostało w niniejszej sprawie wszczęte w wyniku postanowienia o wyłączeniu materiałów ze sprawy o sygn.. S 56.2018.Zk. W toku śledztwa zebrano materiał dowodowy, w postaci zeznań świadków, oględzin akt oraz uzyskanej dokumentacji, który dał podstawę do przedstawienia Andrzejowi G. - byłemu podprokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzutów, że:
w dniu 14 marca 1982r. w Bielsku Białej, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, prowadząc śledztwo PG Śl II 80/82 przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanej Ewy M. w sytuacji gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzana swoim zachowaniem wypełniła znamiona przypisanego jej czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, dla podejrzanej niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Ewa M. sporządzała i przechowywała pisma i druki lżące i wyszydzające ustrój oraz naczelne organy PRL, zawierające fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy i rozpowszechniała te treści w ten sposób, że wspomniane pisma i druki udostępniała do czytania innym osobom, podczas gdy treść tych pism i druków nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Andrzej G., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanej pokrzywdzonej, represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jej prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowania z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni do dnia 21 maja 1982r., działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonej.
Sprawa zakończona skierowaniem aktu oskarżenia w dniu 20.04.2021 roku.
2. Śledztwo w sprawie zbrodni komunistycznej stanowiącej jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości p-ko Andrzejowi P. byłemu prokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzucając mu popełnienie w 1982 r. zbrodni komunistycznych polegających na zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec prowadzących działalność antykomunistyczną uczniów liceum ogólnokształcącego w Nowym Targu - Małgorzaty P. i Piotra M., co stanowiło wyraz stosowania represji wobec tych osób z powodu wyrażanych przez nie przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w tej sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, iż dopuścili się czynów zabronionych ustawą oraz jako oskarżyciel publiczny w sprawach przeciwko prowadzącym działalność antykomunistyczną uczniom technikum w Tarnowie Grzegorzowi P. oraz liceum w Krakowie Andrzejowi F. nakłaniał członków składów orzekających do bezprawnego pozbawienia ich wolności, wnioskując o wymierzenie im kar dwóch lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec tych osób z powodu wyrażanych przez nie przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w tych sprawach nie dawał podstaw do przyjęcia, iż dopuścili się czynów zabronionych ustawą (S 55.2018.Zk).
Śledztwo zostało w niniejszej sprawie wszczęte w dniu 19 listopada 2018 roku. W toku śledztwa zebrano materiał dowodowy, w postaci zeznań świadków, oględzin akt oraz uzyskanej dokumentacji, który dał podstawę do przedstawienia Andrzejowi P. - byłemu prokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzutów, że:
I. w dniu 18 marca 1982 r. w Nowym Sączu, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie przekroczył swe uprawnienia wydając w postępowaniu o sygnaturze Pg. Śl. II 84/82 tej Prokuratury postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy wobec prowadzącego działalność antykomunistyczną ucznia liceum ogólnokształcącego w Nowym Targu Piotra M. oraz wydając nakaz jego przyjęcia do Zakładu Karnego w Nowym Sączu, czym bezprawnie pozbawił go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Piotra M. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Piotr M. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą
II. w dniu 18 marca 1982 r. w Nowym Sączu, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie przekroczył swe uprawnienia wydając w postępowaniu o sygnaturze Pg. Śl. II 84/82 tej Prokuratury postanowienie zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres dwóch miesięcy wobec prowadzącej działalność antykomunistyczną uczennicy liceum ogólnokształcącego w Nowym Targu Małgorzaty P. oraz wydając nakaz jej przyjęcia do Aresztu Śledczego w Myślenicach, czym bezprawnie pozbawił ją w ten sposób wolności na czas dłuższy niż 14 dni, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Małgorzaty P. z powodu wyrażanych przez nią przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Małgorzata P. dopuściła się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą
III. w dniu 22 marca 1982 r. w Krakowie, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie przekroczył swe uprawnienia, pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie, orzekającego w Krakowie, w postępowaniu o sygnaturze So. W. 205/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną uczniowi technikum w Tarnowie Grzegorzowi P., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary dwóch lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Grzegorza P. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Grzegorz P. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą
IV. w dniu 26 maja 1982 r. w Krakowie, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie przekroczył swe uprawnienia, pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Wojskowym Sądem Garnizonowym w Krakowie w postępowaniu o sygnaturze Sg. W. 78/82 w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną uczniowi liceum ogólnokształcącego w Krakowie Andrzejowi F., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary dwóch lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Andrzeja F. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Wojskowego Sądu Garnizonowego w Krakowie nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Andrzej F. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą.
Sprawa zakończona skierowaniem aktu oskarżenia w dniu 21.04.2021 roku.
3. Śledztwo w sprawie zbrodni komunistycznej stanowiącej jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości p-ko Markowi G. podejrzanemu o to, że będąc podprokuratorem Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, a tym samym funkcjonariuszem państwa komunistycznego, popełnił czyny, polegające na podżeganiu członków składów orzekających Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego do wydania wyroków skazujących na wieloletnie kary pozbawienia wolności działaczy NSZZ „Solidarność” Mieczysława G., Edwarda N. i Stanisława H. – przywódców strajku okupacyjnego w Hucie im. Lenina w Krakowie, trwającego od 13 do 16 grudnia 1981 r. w reakcji na ogłoszenie przez władze komunistyczne stanu wojennego (S 83.2019.Zk).
Śledztwo zostało w niniejszej sprawie wszczęte w dniu 10 marca 2020 roku. W toku śledztwa zebrano materiał dowodowy, w postaci zeznań świadków, oględzin akt oraz uzyskanej dokumentacji, który dał podstawę do przedstawienia Markowi G. - byłemu podprokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzutów, że:
I. w okresie od 9 do 25 lutego 1982 r. w Krakowie, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, będąc tym samym funkcjonariuszem państwa komunistycznego, w ramach systemu masowych represji skierowanych przeciwko członkom NSZZ „Solidarność”, a w szczególności uczestnikom akcji strajkowych, podjętych po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że ze względów politycznych, wbrew zgromadzonemu w toku śledztwa sygn. akt Pg.Śl.II 1/82 oraz postępowania sądowego prowadzonego przed Sądem Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie materiałowi dowodowemu, skierował w dniu 9 lutego 1982 r. akt oskarżenia, w którym zarzucił Mieczysławowi G. i Edwardowi N., współkierującym wraz z innymi osobami strajkiem okupacyjnym prowadzonym w dniach od 13 do 16 grudnia 1981 r. w Hucie imienia Lenina w Krakowie, popełnienie przestępstw z art. 42 ust. 1 w zb. z ust. 2 i 6 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym oraz z art. 48 ust. 1 w zw. z art. 2, 3 i 4 tegoż dekretu i chcąc, aby członkowie składu orzekającego w sprawie sygn. akt SoW 124/82 przekroczyli swoje uprawnienia nakłaniał ich do uznania oskarżonych za winnych zarzucanych im w akcie oskarżenia czynów i wymierzenia im rażąco surowych i sprzecznych z zasadami sądowego wymiaru kary kar – odpowiednio Mieczysławowi G. 10 lat pozbawienia wolności, pozbawienia praw publicznych na okres 5 lat i podania wyroku do publicznej wiadomości a Edwardowi N. 8 lat pozbawienia wolności, pozbawienia praw publicznych na okres 5 lat i podania wyroku do publicznej wiadomości – pomimo, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że zarzucane im czyny stanowiły przestępstwo, w wyniku czego wyrokiem z dnia 25 lutego 1982 r. Mieczysław G. został uznany za winnego popełnienia czynów z art. 46 ust. 1 i 2 oraz z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 i 4 dekretu o stanie wojennym i skazany na karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył – z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania – w okresie od 13 stycznia 1982 r. do 11 maja 1983 r. oraz od 22 listopada 1983 r. do 25 listopada 1983 r. i pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat, a Edward N. został uznany za winnego popełnienia czynów z art. 46 ust. 1 i 2 oraz z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 i 4 dekretu o stanie wojennym i skazany na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył – z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania – w okresie od 13 stycznia 1982 r. do 27 października 1982 r. i od 23 lutego 1983 r. do 8 sierpnia 1983 r. i pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat, które to działania stanowiły zbrodnię komunistyczną, będącą jednocześnie zbrodnią przeciwko ludzkości w postaci poważnej represji motywowanej politycznie i naruszenia gwarantowanego przez Konstytucję PRL oraz akty prawa międzynarodowego prawa oskarżonych do swobodnego wyrażania poglądów oraz prowadzenia działalności związkowej, czym działał na szkodę interesu publicznego i interesu prywatnego pokrzywdzonych,
II. w okresie od 21 lipca do 4 sierpnia 1982 r. w Krakowie, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, będąc tym samym funkcjonariuszem państwa komunistycznego, w ramach systemu masowych represji skierowanych przeciwko członkom NSZZ „Solidarność”, a w szczególności uczestnikom akcji strajkowych, podjętych po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że ze względów politycznych, wbrew zgromadzonemu w toku śledztwa sygn. akt Pg.Śl.II 65/82 oraz postępowania sądowego prowadzonego przed Sądem Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie materiałowi dowodowemu, skierował w dniu 21 lipca 1982 r. akt oskarżenia, w którym zarzucił Stanisławowi H., współkierującemu wraz z innymi osobami strajkiem okupacyjnym prowadzonym w dniach od 13 do 16 grudnia 1981 r. w Hucie imienia Lenina w Krakowie, popełnienie przestępstw z art. 42 ust. 1 w zb. z ust. 2 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym oraz z art. 48 ust. 1 w zb. z art. 2, 3 i 4 tegoż dekretu i chcąc, aby członkowie składu orzekającego w sprawie sygn. akt SoW 505/82 przekroczyli swoje uprawnienia nakłaniał ich do uznania oskarżonego za winnego zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów i wymierzenia mu rażąco surowej i sprzecznej z zasadami sądowego wymiaru kary 10 lat pozbawienia wolności, pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat i podania wyroku do publicznej wiadomości, pomimo że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że zarzucane mu czyny stanowiły przestępstwo, w wyniku czego wyrokiem z dnia 4 sierpnia 1982 r. Stanisław H. został uznany za winnego popełnienia czynów z art. 46 ust. 1 i 2 oraz z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 i 4 dekretu o stanie wojennym i skazany na karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył – z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania – w okresie od 26 czerwca 1982 r. do 20 maja 1983 r. i od 20 lutego 1984 r. do 10 sierpnia 1984 r. i pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat, które to działania stanowiły zbrodnię komunistyczną, będącą jednocześnie zbrodnią przeciwko ludzkości w postaci poważnej represji motywowanej politycznie i naruszenia gwarantowanego przez Konstytucję PRL oraz akty prawa międzynarodowego prawa oskarżonego do swobodnego wyrażania poglądów oraz prowadzenia działalności związkowej, czym działał na szkodę interesu publicznego i interesu prywatnego pokrzywdzonego.
Sprawa zakończona skierowaniem aktu oskarżenia w dniu 19.01.2022 roku.
4. Śledztwo w sprawie zbrodni komunistycznej stanowiącej jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości p-ko byłym prokuratorom Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie Jerzemu Ch. i Markowi G. a także byłemu sędziemu Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego Januszowi S. Wskazanym osobom zarzucono to, że w okresie od kwietnia do czerwca 1982 roku w Krakowie przekroczyli swoje uprawnienia w ten sposób, iż wydali postanowienia o zastosowaniu, a następnie utrzymaniu w mocy tymczasowego aresztowania wobec Zbigniewa B., Pawła Z. i Andrzeja W. przypisując im sporządzanie i przechowywanie pism zawierających fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy (S 45.2022.Zk).
Śledztwo zostało w niniejszej sprawie wszczęte w wyniku postanowienia o wyłączeniu materiałów ze sprawy o sygn. S 23.2019.Zk. W toku śledztwa zebrano materiał dowodowy, w postaci zeznań świadków, oględzin akt oraz uzyskanej dokumentacji, który dał podstawę do przedstawienia - Jerzemu Ch. byłemu prokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzutów o to, że:
I. w dniu 26 kwietnia 1982r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanego Zbigniewa B. o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Zbigniew B. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Jerzy Ch., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego,
II. w dniu 26 kwietnia 1982 r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanego Pawła Z. oskarżonego o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Paweł Z. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Jerzy Ch., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego,
III. w dniu 26 kwietnia 1982 r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanego Andrzeja W. o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk, w sytuacji gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Andrzej W. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Jerzy Ch., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego;
Markowi G. byłemu prokuratorowi Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie zarzutów o to, że:
I. w dniu 7 maja 1982 r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o nieuwzględnieniu wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania podejrzanego Zbigniewa B. o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Zbigniew B. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Marek G., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego,
II. w dniu 7 maja 1982 r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o nieuwzględnieniu wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania podejrzanego Andrzeja W. o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Andrzej W. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Marek G., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego,
oraz byłemu sędziemu Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego Januszowi S. zarzutów o to, że:
I. w dniu 3 czerwca 1982 r. w Krakowie, jako funkcjonariusz państwa komunistycznego – sędzia Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o utrzymaniu w mocy tymczasowego aresztowania Zbigniewa B. podejrzanego o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 kk w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnie rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań – przyjął, że Zbigniew B. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas gdy treść tych ulotek nie zwierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem Janusz S., w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno – politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowania z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego pokrzywdzonego.
Sprawa zakończona skierowaniem aktu oskarżenia w dniu 23.08.2022 roku.
5. Śledztwo w sprawie zbrodni komunistycznej, stanowiącej jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości polegające na przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariusza państwa komunistycznego, wiceprokuratora Prokuratury Rejonowej w Kielcach, poprzez zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec prowadzących działalność antykomunistyczną nauczyciela akademickiego WSP w Kielcach Leszka T. w 05.1982r. oraz działacza NSZZ „Solidarność” Rolników Indywidualnych Tadeusza K. w 12.1983r. oraz podżeganie innych osób, członków składów orzekających Sądu Wojewódzkiego w Kielcach do bezprawnego pozbawiania wolności nauczyciela akademickiego WSP w Kielcach Leszka T. i członków NSZZ „Solidarność” w Kielcach Lecha M., Zygmunta M., Stanisława K., Edwarda L. w 1982 r. w ramach represji za ich działalność w organizacji niepodległościowej (S 42.2021.Zk).
Śledztwo zostało w niniejszej sprawie wszczęte w dniu 12 października 2021r. W toku śledztwa zebrano materiał dowodowy, w postaci zeznań świadków, oględzin akt oraz uzyskanej dokumentacji, który dał podstawę do przedstawienia – Kazimierzowi B. byłemu wiceprokuratorowi Prokuratury Rejonowej w Kielcach zarzutów o to, że:
I. w dniu 14 maja 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia wydając w postępowaniu o sygn. 1 Ds 1211/82 postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec prowadzącego działalność antykomunistyczną nauczyciela akademickiego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach Leszka T., czym bezprawnie pozbawił go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Leszka T. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Prokuratury Rejonowej w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Leszek T. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
II. w dniu 28 czerwca 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach, przekroczył swe uprawnienia pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Kielcach, w postępowaniu o sygn. II 1 K 142/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną nauczycielowi akademickiemu Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach Leszkowi T., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Leszka T. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Leszek T. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
III. w dniu 30 lipca 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Kielcach, w postępowaniu o sygn. II 1 K 163/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną członkowi Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Zygmuntowi M., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Zygmunta M. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Zygmunt Mazur dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
IV. w dniu 30 lipca 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Kielcach, w postępowaniu o sygn. II 1 K 163/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną członkowi Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Lechowi M., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Lecha M. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Lech M. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
V. w dniu 30 lipca 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Kielcach, w postępowaniu o sygn. II 1 K 163/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną członkowi Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Edwardowi L., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Edwarda L. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Edward L. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
VI. w dniu 30 lipca 1982 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia pełniąc obowiązki oskarżyciela publicznego na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Kielcach, w postępowaniu o sygn. II 1 K 163/82, w sprawie przeciwko prowadzącemu działalność antykomunistyczną członkowi Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Stanisławowi K., nakłaniał członków składu orzekającego tego Sądu do bezprawnego pozbawienia go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, wnioskując o wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Stanisława K. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Stanisław K. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą,
VII. w dniu 13 grudnia 1983 r. w Kielcach, dopuścił się zbrodni komunistycznej będącej zbrodnią przeciwko ludzkości, poważnym prześladowaniem osoby z powodu jej przynależności do określonej grupy politycznej, w ten sposób, że jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - wiceprokurator Prokuratury Rejonowej w Kielcach przekroczył swe uprawnienia, wydając w postępowaniu o sygn. 2 Ds 1441/82 tej Prokuratury postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec prowadzącego działalność antykomunistyczną członka Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Rolników Indywidulanych Tadeusza K., czym bezprawnie pozbawił go wolności na czas dłuższy niż 14 dni, co stanowiło wyraz stosowania represji wobec Tadeusza K. z powodu wyrażanych przez niego przekonań politycznych, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w powołanym postępowaniu Prokuratury Rejonowej w Kielcach nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż Tadeusz K. dopuścił się jakiegokolwiek czynu zabronionego ustawą.
Sprawa zakończona skierowaniem aktu oskarżenia w dniu 24.06.2022 roku.