Nawigacja

Wystawy

Wieś polska między dwoma totalitaryzmami (1939–1945)

Wystawę poświęcono wsi polskiej w latach okupacji niemieckiej i sowieckiej (1939–1945). Ukazano życie codzienne mieszkańców wsi, a przede wszystkim formy represji stosowane przez aparat okupacyjny agresorów, których symbolem była pacyfikacja kieleckiej wsi Michniów (12–13 lipca 1943 r.). Wśród innych form przemocy, ukazanych na wystawie, są masowe wysiedlenia ludności Zamojszczyzny, deportacje mieszkańców Kresów Wschodnich oraz eksterminacja Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej przez nacjonalistów ukraińskich. Zaznaczono też obecność ludowców wśród ofiar akcji wyniszczenia polskich elit. Druga część wystawy pokazuje udział działaczy ludowych w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego oraz Rządu RP na Wychodźstwie, a także utworzenie i działalność konspiracyjnych organizacji politycznych, a następnie zbrojnych w okupowanym kraju. W ostatniej części wystawy zaprezentowano sytuację na wsi polskiej po wkroczeniu Armii Czerwonej. Z jednej strony były to działania stanowiące początek nowej władzy na wsi (reforma rolna), a z drugiej dążono do ujawnienia się podziemnych struktur ludowych. Jednocześnie rozpoczynano budowanie struktur politycznych niezależnych od dotychczasowego kierownictwa ruchu ludowego. Wystawę kończy część poświęcona aresztowaniu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego i powstaniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej.

Otwarta 22 listopada 2007 r., Rzeszów
 

do góry