Instytut Pamięci Narodowej Dora Kacnelson – nagroda post mortem - 2020 -

Polska slawistka, literaturoznawca i historyk żydowskiego pochodzenia. Urodziła się w Białymstoku w 1921 r., dokąd przybyli jej rodzice z ogarniętej rewolucją Rosji. W 1939 r. rodzina przeniosła się do krewnych w Leningradzie. Tam Dora Kacnelson ukończyła po wojnie studia filologiczne. W 1966 r. zamieszkała w Drohobyczu. Na tamtejszym uniwersytecie wykładała literaturę i historię polską. Organizowała też koła nauki języka polskiego i wieczory poezji polskiej. Specjalizowała się w poezji Mickiewicza i pieśni powstańczej XIX wieku. W swoich badaniach dużo miejsca poświęciła losom polskich zesłańców na Syberię po powstaniu styczniowym. Pracę naukową łączyła z działalnością społeczną, utrzymując żywe kontakty z polskimi i żydowskimi ośrodkami na Ziemi Lwowskiej. Wspierała zarówno polskich weteranów wojny 1939 r., żołnierzy Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, jak również Narodowych Sił Zbrojnych, co dobitnie podkreślała, domagając się dla nich emerytur u władz polskich. Była wielką zwolenniczką dialogu i porozumienia polsko-żydowsko-ukraińskiego, a także polsko-litewskiego, dając temu wyraz w swych wystąpieniach na różnych spotkaniach, w listach i publikacjach. Walczyła o pozostających na Kresach Polaków, zwłaszcza tych samotnych i schorowanych, o polskie dzieci w sierocińcach i kombatantów. W licznych publikacjach i wystąpieniach w kraju i za granicą Dora Kacnelson z mocą broniła dobrego imienia Polaków. W  2002 została odznaczona Medalem Polonia Mater Nostra Est.