Ukończył szkołę realną w Krakowie (1914). Od 1915 w armii austriackiej, początkowo w piechocie, a po ukończeniu kursu obserwatorów od września 1916 w lotnictwie na froncie włoskim. Od lipca 1918 na kursie pilotażu w Szkole Pilotów w Krakowie. W listopadzie tr. wstąpił do Wojska Polskiego i od stycznia 1919 w składzie 3 Eskadry Lotniczej brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, później polsko-bolszewickiej. Od września 1921 dowódca 16 Eskadry Wywiadowczej. Później m.in. zastępca komendanta Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. W latach 1925–1927 dowódca dywizjonu i zastępca dowódcy 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. Następnie komendant Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy, w latach 1934–1939 dowódca 6 Pułku Lotniczego we Lwowie. W kampanii 1939 dowódca lotnictwa Armii „Modlin”, a od 13 września lotnictwa Frontu Północnego. Uniknął niemieckiej niewoli i przedostał się do Lwowa. W październiku 1939 aresztowany i odesłany do obozu w Starobielsku. Pogrzebany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach. W 2007 omyłkowo został powtórnie awansowany na pułkownika zamiast na generała brygady.
Awanse: podporucznik (1918), porucznik (1919), kapitan (1920), major (1923), podpułkownik (1930), pułkownik (1937).
Bibliografia
CAW, VM, Tadeusz Prauss, I.482.18-1162; J. Zieliński, W. Wójcik, Lotnicy – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari, Warszawa–Toruń 2005, s. 155–157.