Nawigacja

100 BOHATERÓW NA 100-LECIE BITWY WARSZAWSKIEJ

Józef Roman Matuszewski (ur. 1 czerwca 1896 w Chwałowicach, pow. Tarnobrzeg, zm. 3 czerwca 1920 w Duniłowiczach) – kapitan piechoty.

3.6.20 r. prowadzi kompanię czołową mając za zadanie zajęcie pozycji wzgórz za Duniłowiczami. Nie bacząc na silny ogień KM, ręcznych i artylerii, zajmuje miasteczko, szybko i śmiało uderza na nieprzyjaciela, zajmuje wzgórza i rzuca się za uciekającym wrogiem. Nieprzyjaciel, rozporządzający dużymi siłami, rzuca się do kontrataku, obchodząc kompanię por. Matuszewskiego z lewego skrzydła, i kompania [jest] zmuszona cofnąć się, lecz po dojściu jej w pomoc kompanii 1 i 4 znów rzuca się do kontrataku, ranny kulą w pierś pozostaje nadal w linii, dopiero druga kula, przecinając jego życie, odbiera mu kierownictwo nad ukochaną kompanią. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 12 czerwca 1920)

  • Józef Roman Matuszewski
    Józef Roman Matuszewski
  • 36 pp w marszu, na czele por. Józef Matuszewski - poległ 3.6. pod Duniłowiczami
    36 pp w marszu, na czele por. Józef Matuszewski - poległ 3.6. pod Duniłowiczami
  • Józef Roman Matuszewski
    Józef Roman Matuszewski

Ukończył VII klas gimnazjum, należał do Związku Strzeleckiego. Od września 1914 w Legionach Polskich, służył w 1 kompani I baonu 2 Pułku Piechoty, a od stycznia 1915 w 7 kompani II baonu tego pułku. Początkowo był sekcyjnym, następnie sierż. Po przebiciu się pułku pod Rarańczą (luty 1918) w II Korpusie Polskim. Po bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918) w niemieckiej niewoli. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, dowódca plutonu i kompani 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Walczył z Ukraińcami i bolszewikami. Pochowany na cmentarzu polskich żołnierzy w Duniłowiczch.

Awanse: chorąży (1917), podporucznik (1918), porucznik (1920), kapitan (1922?).

Bibliografia

CAW, Kol. VM, Józef Matuszewski, I.482.70-6301; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny, T. III, Warszawa 2006, s. 116.

do góry