E-KsięgarniaW dniu 9 czerwca 2006 r. prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie skierował do Sądu Rejonowego w Radomiu akt oskarżenia przeciwko Janowi D. oskarżonemu o to, że w dniu 25 czerwca 1976 r. w Radomiu, jako funkcjonariusz Zmotoryzowanych Obwodów MO w Lublinie działając wspólnie i w porozumieniu z innymi funkcjonariuszami, podczas wykonywania czynności służbowych, pobił pokrzywdzonego w ten sposób, iż zadawał mu uderzenia pięściami w twarz i tułów, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszkodzenia zdrowia, tj. o przestępstwo z art.158 § 1 i inne.
Wyrokiem z dnia 31 października 2007 roku Sąd Okręgowy w Radomiu umorzył postępowanie przeciwko oskarżonemu na podstawie art. 17§ 1 pkt 11 kpk w zw. z art. 1 ust.1 Ustawy z dnia 7 grudnia 1989 roku o amnestii.
Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2008 roku Sąd Apelacyjny w Lublinie, na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu zmienił zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięcia ujętego w pkt II wyroku, w ten sposób, że sformułowanie „w granicach zarzucanego w akcie oskarżenia czynu określanego w pkt II Jana D. za winnego tego, że” zastępuje ustaleniem „w zakresie czynu określonego w pkt II przyjmuje, że Jan D”.
Dyrektor Głównej Komisji złożył kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w dniu 4 września 2008 r.
W dniu 1 kwietnia 2009 roku Sąd Najwyższy, zgodnie z wnioskiem prokuratora postanowił sprawę odroczyć i postępowanie zawiesić do czasu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. W dniu 5 sierpnia 2010 r. Sąd Najwyższy odrzucił kasację Dyrektora Głównej Komisji.
W dniu 1 kwietnia 2009 roku Sąd Najwyższy, zgodnie z wnioskiem prokuratora postanowił sprawę odroczyć i postępowanie zawiesić do czasu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. W dniu 5 sierpnia 2010 r. Sąd Najwyższy odrzucił kasację Dyrektora Głównej Komisji.