Represje wobec wsi

       W celu zwiększenia dostaw zboża komuniści rozszerzali terror. Stalin osobiście opracował dekret z 7 sierpnia 1932 r. O ochronie mienia przedsiębiorstw państwowych, kołchozów, spółdzielni oraz wzmocnieniu własności społecznej (socjalistycznej). Dekret ten za kradzież majątku kołchozowego, spółdzielczego oraz towarów na statkach i kolei przewidywał karę śmierci przez rozstrzelanie. Przy okolicznościach łagodzących kara mogła zostać zamieniona na 10 lat łagru. W obydwu wypadkach orzekano przepadek mienia na rzecz skarbu państwa. Skazani za te „przestępstwa” nie mogli liczyć na amnestię. Karano za najmniejsze nawet przewinienia. Chłopi nazywali dekret „prawem pięciu kłosów”, gdyż za kradzież takiej ilości zboża można było zostać rozstrzelanym lub wysłanym do łagrów.
      Jednocześnie komunistyczni aktywiści dokonywali samosądów nad podejrzanymi lub przyłapanymi na „kradzieży” mienia kołchozowego. Przykładem może być los Anny Synyćkiej ze wsi Kordysziwka. Podejrzaną o kradzież zamknięto w chlewie, a w końcu pogrzebano żywcem.