POLACY NA SYBERII - Z Kazachstanu przez Kresy do Polski. Późne powroty

 

 
powrót
poprzednie zdjęcie następne zdjęcie

 

Krystyna Stankiewicz (obecnie Wierzbicka) jako dziecko z rodzicami, 1938 r.
Krystyna Stankiewicz (obecnie zamężna Wierzbicka) jako trzyletnie dziecko deportowana 13 kwietnia 1940 r. z matką, ciotką i dziadkami do rejonu Mendygara, obłast kustanajska w Kazachstanie.
Tam w1943 r. zmarł dziadek Adam Draniewicz. Wczesna jesienią 1944 r. kobiety przewieziono do miejscowości Talnoje na Ukrainie. Tam wszystkie zachorowały i w ciągu października i listopada 1944 r. zmarły. Osieroconą Krystyna zaopiekowała się kobieta mieszkająca w tej samej izbie. Szczęśliwie przed śmiercią matka nawiązała korespondencję z mieszkającymi we Lwowie rodzicami męża. Zbiegiem dobrych zdarzeń Krystyna z inna obcą osobą dotarła 28 czerwca 1945 r. do Lwowa do dziadków Stankiewiczów. We Lwowie uczęszczała do polskich szkół i zdała maturę oraz ukończyła ukraińskie studia wyższe.
W katedrze lwowskiej wzięła ślub. Po śmierci dziadków, po długich staraniach w 1972 r. wraz z mężem
i synami przyjechała do Polski. Zamieszkała w Krakowie. Od 1992 r. jest członkiem Krakowskiego Oddziału Związku Sybiraków, drugą kadencję jest członkiem Zarządu Oddziału Krakowskiego.