E-Księgarnia
Uroczystość rozpoczęła msza św. w Katedrze Polowej Wojska Polskiego przy ul. Długiej w Warszawie. Tuż po niej miała miejsce cemonia pogrzebowa na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej. Zgodnie z wolą rodziny Stanisław Stankiewicz spoczął w Mauzoleum Wyklętych-Niezłomnych.
W uroczystościach udział wzięli m.in. zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej dr hab. Krzysztof Szwagrzyk, dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL Adrianna Garnik, a także syn Stanisława Stankiewicza – Tadeusz Stankiewicz, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, którego notację można obejrzeć na opowiedziane.ipn.gov.pl.
* * *
Stanisław Stankiewicz „Sośniak”, „Dąb”, „Kornik” urodził się 15 listopada 1903 r. w Wólce Profeckiej (obecnie dzielnica Puław). W okresie okupacji niemieckiej pracował w leśniczówce Głodno nieopodal Opola Lubelskiego oraz członkiem ZWZ-AK. Jednocześnie, wraz z żoną Barbarą, zaangażował się w ratowanie Żydów, za co w 1986 r. zostali pośmiertnie odznaczeni przez Instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 2006 r. medalem odznaczono również dzieci Stanisława Stankiewicza – syna Tadeusza oraz pośmiertnie córkę Barbarę.
Po wkroczeniu Sowietów, w obawie przed aresztowaniem, wyjechał i rozpoczął pracę w leśnictwie Sterdyń w pow. Sokołów Podlaski, gdzie kontynuował działalność niepodległościową w strukturach Zrzeszenia „WiN” oraz NZW. W sierpniu 1947 r. został aresztowany i przewieziony do siedziby WUBP w Warszawie przy ul. Sierakowskiego, gdzie poddano go brutalnemu śledztwu w wyniku którego zmarł 12 sierpnia 1947 r. Według oficjalnej wersji popełnił samobójstwo, wyskakując z okna trzeciego piętra budynku.
Szczątki Stanisława Stankiewicza odnaleziono w maju 2021 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na terenie kwatery „C” Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Notę identyfikacyjną rodzina odebrała podczas konferencji w Belwederze 22 lipca 2022 roku.
