Jej życiorys odzwierciedla historię Polski XX stulecia od obrony Lwowa w listopadzie 1918 r. i wywalczenia niepodległości w tym samym roku, po ruch „Solidarność” i ponowne odzyskanie wolności przez Polskę w 1989 r. Biografia Lipińskiej jest naznaczona bohaterskimi czynami: uczestnictwem w wojnie polsko-ukraińskiej, potem polsko-bolszewickiej, obroną Grodna przed wojskami sowieckimi we wrześniu 1939 r., pracą konspiracyjną w referacie Wschód sieci wywiadu dalekiego zasięgu Oddziału II KG ZWZ AK „Stragan” w Mińsku na Białorusi oraz bolesnymi doświadczeniami, tak typowymi dla jej pokolenia – czternastoletnim pobytem w więzieniach i łagrach ZSRS. Dzięki jej niezwykłym wspomnieniom „Jeśli zapomnę o nich...”, wydanym w Paryżu w 1988 r., Polacy po raz pierwszy dowiedzieli się o operacji antypolskiej NKWD 1937–1938. Działała na rzecz zbliżenia między narodami polskim i białoruskim, dlatego może być ich wspólną bohaterką, a także znaczącą postacią dla innych nacji, np.: estońskiej, litewskiej, rosyjskiej czy ukraińskiej. Jako jedna z najwybitniejszych Polek XX w. zasługuje na to, żeby kolejne pokolenia pielęgnowały pamięć o niej.