|
||||||||||||||||
|
|
|
Polska dyplomacja i wywiad wobec |
|
Polska dyplomacja i wywiad posiadały bardzo wiarygodne informacje o przerażającej nędzy chłopów w „raju bolszewickim”. Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Charkowie Jan Karszo-Siedlewski w raporcie z 6 marca 1933 r. nt. sytuacji na Ukrainie, opisując głodowanie ludności, sugerował MSZ, że warto by było z tym stanem rzeczy zapoznać bliżej społeczeństwo polskie (zwłaszcza mieszkańców Kresów Wschodnich) nie zawsze zdające sobie sprawę z niebezpieczeństwa stamtąd płynącego. Jego inicjatywa pozostała bez odpowiedzi. Stanowisko II RP nie różniło się od innych krajów Zachodu, które uważały głód za wewnętrzną sprawę ZSRS. |
Otrzymałem również wiadomość, którą uważam za prawdziwą, że stróża kolejowego przy stacji Pieczanowska, rejon Lubarski, okręgu
Berdyczowskiego, przyłapano w dn. 21 II r.b. na ludożerstwie. Wydała go własna żona, którą terroryzował, każąc jej gotować obiady z mięsa
zabijanych ludzi, których ściągał do swego domu pod pretekstem udzielenia noclegu. Podobno ma on sporo osób na sumieniu, tak że nawet
mięso ich niejednokrotnie sprzedawał.
Fragment raportu kierownika Konsulatu Generalnego RP w Charkowie, Jana Karszo-Siedlewskiego z 17 III
1933 r.
 |
 |
 |
 |
 |