Michał Tobiasz, urodzony 9 sierpnia 1891 r. w Mielcu, syn Jana i Marii z d. Trybulskiej. W 1914 r. został wcielony do armii austro-węgierskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. służył kolejno w 16. pp, 18. pułku ułanów i 20. pp. W 1925 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Służył w Centrum Wyszkolenia Kawalerii. 1 stycznia 1933 r. został awansowany do stopnia majora. W 1938 r. przeniesiono go do 7. szpitala okręgowego. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 r. został wywieziony z Kozielska, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie. Był żonaty z Lucyną Matejko, miał córki Annę i Irenę. W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 12.