MAŁOPOLANIE W KATYŃSKICH DOKUMENTACH DR ROBLA

 

 
powrót
poprzednie zdjęcie następne zdjęcie

 


Mieczysław Makary Smorawiński, urodzony 25 grudnia 1893 r. w Kaliszu, syn Jana i Marii z d. Zagrodzkiej. W 1911 r. został aresztowany za bojkot szkoły rosyjskiej i zesłany w głąb imperium. Uciekł z zesłania i przedostał się do Lwowa. Studiował chemię na Politechnice Lwowskiej. Działał w Drużynach Strzeleckich, ukończył szkołę podchorążych. W latach 1914 – 1917 był żołnierzem 2. pp Legionów. W 1915 r. został mianowany porucznikiem, dowodził kompanią. W 1916 r., po awansowaniu do stopnia kapitana objął dowództwo batalionu. W 1918 r. został awansowany do stopnia majora Polskiej Siły Zbrojnej. Został zweryfikowany w WP w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 19 czerwca 1919 r. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. dowodził 4. pp Legionów, później 4. Brygadą Piechoty. Po wojnie wyznaczono go na stanowisko dowódcy 2 DP. Od 1917 r. był dowódcą 6. DP w Krakowie. Generałem brygady został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 r. W latach 1932-1934 był dowódcą Okręgu Korpusu III
w Grodnie, w 1934 r. został przeniesiony na takie samo stanowisko w Okręgu Korpusu II w Lublinie. 20 września 1939 r. dostał się we Włodzimierzu Wołyńskim do sowieckiej niewoli. 22 września 1939 r. osadzono go w obozie jenieckim w Szepietówce, później przeniesiono do obozu w Kozielsku. Wiosną 1940 został przez funkcjonariuszy NKWD zamordowany i pochowany w katyńskim lesie. Odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari 5 kl. nr 2948, Orderem Odrodzenia Polski 3 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Był żonaty z Heleną Danielewicz, miał córkę Marię i syna Jerzego. W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1.