|
|
Kazimierz Marian Czyżewski, urodzony 21 stycznia 1893 r. w Żołyni koło Łańcuta, syn Rudolfa i Antoniny
z d. Chendyńskiej. W 1913 r. ukończył tarnowskie gimnazjum. Należał do Związku Strzeleckiego. W 1914 r. został wcielony do 57. pp armii austriackiej. W 1915r., w stopniu chorążego, ukończył szkołę oficerską we Freibergu. W walkach na froncie rosyjskim dowodził plutonem, został ciężko ranny. Doktorem filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego był od 1917 r. Mianowano go podporucznikiem i wysłano na front włoski, gdzie dowodził kompanią. Od 1918 r. dowodził kompanią 16. pp w Tarnowie. W czasie wojny polsko-bolszewickiej został awansowany do stopnia kapitana. W 1922 r. przeniesiono go do 49. pp w Kołomyi.
W 1923 r. ukończył kurs pedagogiczny dla kandydatów na nauczycieli. W 1924 r. odbył kurs doskonalący w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie i został nauczycielem w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. W 1929 r. przeniesiono go do 19. pp we Lwowie, a w 1930 r. na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Bochni. W 1933 r. został awansowany do stopnia majora. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku.
Wiosną 1940 r. został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie.
Był żonaty z Anną Łabędą-Orłowską.
W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 734.
|
|
