Antoni Ludwik Chomicki, urodzony 25 sierpnia 1888 r. w Międzyrzecu, syn Adolfa i Julii z d. Mazowskiej. W 1913 r. ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Kijowie. Był ordynatorem oddziału ocznego szpitala wojskowego w Kijowie. Od 1920 r. służył w WP, w szpitalu wojskowym „Zwiahl”, a następnie w szpitalu okręgowym w Kielcach. Po przeniesieniu do rezerwy w stopniu kapitana należał do 2 szpitala okręgowego. Mieszkał w Krzemieńcu.
Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku.
Wiosną 1940 r. został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie.
Był żonaty z Marianną Sierzycką, miał synów Adolfa i Stanisława.
W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 49.
|