W sierpniu 1944 r. podjęto we Lwowie decyzję o tworzeniu na Rzeszowszczyźnie, za Sanem, zgrupowania oddziałów leśnych „Warta” jako ewentualnej odsieczy dla Lwowa, gdyby miasto to zostało ostatecznie przyznane Polsce, a próbowali zająć je Ukraińcy. Na stanowiska dowódców tych oddziałów wyznaczono „spalonych” we Lwowie ppłk. Rekuckiego „Topór” i mjr dypl. Tomaszewskiego „Ostrog”. Wyjechawszy do Jarosławia zaczęli oni organizować oddziały „Warty” tworząc cztery bataliony: „A” – por. Kurtycza „Mazurkiewicz” pomiędzy Przemyślem, Jarosławiem i Kańczugą, „B” – początkowo kpt. Bistronia „Godziemba” w powiecie lubaczowskim, „C” – kpt. Szredzkiego „Sulima” i „D” – rtm. Białoszewicza „Dan”. Te dwa ostatnie bataliony przenosiły się co jakiś czas kwaterując we wsiach na rozległym terenie od Leżajska po Rzeszów i Przeworsk, oraz Brzozów i Dynów na południu. W skład baonu „A” weszli żołnierze, którzy wraz z por. Kurtyczem mieli jako drugi rzut iść na odsiecz Warszawy. W baonie „B” byli żołnierze z oddziału leśnego 4. kompanii 19. pp, utworzyli oni na terenie powiatu Milicję Obywatelską. W baonie „C” była między innymi 8. kompania 26. pp por. Matyszewskiego „Ćwikła” oznaczana jako kompania „C8”. W baonie „D” – kompania „D14” kpt. Sotirovica „Draża”, składająca się głównie z żołnierzy oddziału leśnego 1. szwadronu 14. p. uł. jazłowieckich, oraz kompania „D26” por. Bissa „Wacław”, dawna 1. kompania 26. pp. Oddziały „Warta”, które w okresie największego rozwoju osiągnęły stan około 1600 żołnierzy, tropione przez NKWD i Urząd Bezpieczeństwa, pomimo aresztowań dotrwały na Rzeszowszczyźnie do połowy 1945 r. Gdy rozwiały się nadzieje na powrót Lwowa do Polski 1 lipca 1945 r. oddziały zostały formalnie rozwiązane. Nieco dłużej istniała kompania „D26” do której rozkaz demobilizacyjny dotarł z opóźnieniem oraz baon „B” – jako Milicja Obywatelska. Część oficerów i żołnierzy przedostała się na Zachód, inni działali w konspiracyjnym Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość na Śląsku i w Zielonogórskiem.