Pierwotnym zamiarem sowieckiego dowództwa było skierowanie dwu armii pancernych na obejście Lwowa – 3. Armii od północy, 4. Armii od południa i marsz na Przemyśl z zadaniem sforsowania Sanu. Niemców we Lwowie pozostawiono w spokoju, najwidoczniej z zamiarem umożliwienia im rozprawienia się z AK. 20 i 21 lipca 1944 r. 3. Armia Pancerna dotarła do rejonu Kościejowa na północ od Lwowa, gdzie walczył przerzucony ze Stanisławówki oddział leśny 1. kompanii 19. pp dowodzony przez ppor. Kuźniara „Popiel”. 22 lipca 1944 r. 4. Armia Pancerna podeszła do Lwowa od strony południowo-wschodniej i nie napotkawszy oporu ze strony Niemców czołowymi oddziałami 10. Korpusu Pancernego weszła ul. Zieloną do miasta. Do walki wszedł wówczas na Pasiekach 3. szwadron 14. p.uł. jazłowieckich kpt. Sotirovica „Draża”. Oddziały polskie i sowieckie współpracując ze sobą zapobiegły próbie przedarcia się Niemców na południe. W czasie tych walk poległo kilku żołnierzy AK, a kpt. Sotirovic został ranny. Tej samej nocy uzgodnił z sowieckim dowództwem obsadzenie przez 1. i 2. szwadrony 14. p.uł. Jazłowieckich stanowisk obronnych na wschodnim skraju lasów winnickich. Do końca walk o Lwów 26 lipca szwadrony te osłaniały walczące w mieście oddziały od interwencji wycofujących się ze Stanisławowa Niemców. We Lwowie walczyły wysunięte zmotoryzowane czołówki sowieckie odcięte od zaopatrzenia i wsparcia własnej piechoty. Tę zastępowały oddziały AK. Dowództwo 5. Dywizji Piechoty porozumiało się z frontowym dowództwem sowieckim. Ppłk Czerwiński „Stefan” zajął na siedzibę swego sztabu budynek przy ul. Kochanowskiego 29. Od 23 lipca 1944 r. żołnierzom AK z założonymi biało-czerwonymi opaskami wydawano przepustki uprawniające do poruszania się po mieście. Od 27 lipca 1944 r. oddziały AK z Dzielnicy Wschodniej, Zachodniej i Śródmieścia (wsparte tam oddziałami Narodowej Organizacji Wojskowej) wspomagały i osłaniały sowieckie czołgi walczące na ulicach Lwowa. Kedyw Komendy Okręgu zajął po ciężkiej walce budynki Politechniki Lwowskiej, zamienionej następnie na polowy szpital. Tak długo jak wsparcie ze strony AK było sowieckiemu dowództwu potrzebne obiecywało ono pomoc w formowaniu regularnej 5. DP AK do dalszych walk z okupantem. Kiedy Niemców wyparto ze Lwowa Sowieci zmusili 28 lipca 1944 r. żołnierzy AK do złożenia broni. Gen. Filipkowskiemu zaproponowano wyjazd do Żytomierza na rozmowy z gen. Michałem Żymierskim. Został tam przetransportowany, wraz z grupą oficerów, samolotem 31 lipca 1944 r. rano. Wkrótce wszystkich aresztowano. Wieczorem tego samego dnia aresztowano we Lwowie pozostałych oficerów Komendy Okręgu zaproszonych na fikcyjną odprawę. Fala aresztowań wśród oficerów i żołnierzy