E-KsięgarniaW ocenie Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nazwa powyższa powinna zostać zmieniona jako wypełniająca normę art. 1 Ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744).
Władysław Kowalski (1894–1958) – działacz komunistyczny i chłopski, współorganizator prokomunistycznego SL „Wola Ludu”, członek władz satelickiego wobec PZPR Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
Urodził się w Paprotni pod Rawą Mazowiecką. W czasie I wojny światowej był żołnierzem rosyjskiego Legionu Puławskiego. Po powrocie z Rosji do Polski w 1918 związał się z PSL „Wyzwolenie”, ale w 1925 roku przeszedł do kryptokomunistycznej Niezależnej Partii Chłopskiej (został członkiem jej Komitetu Centralnego). Od 1927 r. uczestniczył w działalności Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej „Samopomoc”. W roku następnym został potajemnie działaczem konspiracyjnej Komunistycznej Partii Polski. Był kilkakrotnie aresztowany za działalność antypaństwową.
W pierwszych latach II wojny światowej współtworzył drobne grupki komunistów oczekujących zezwolenia Stalina na odbudowę partii komunistycznej (rozwiązanej przez Komintern w 1938 r.). Po przerzuceniu z Moskwy do kraju grupy dywersyjnej Nowotki, która przywiozła zezwolenie na budowę Polskiej Partii Robotniczej, został członkiem władz Wydziału KC PPR do Spraw Wiejskich. W grudniu 1943 r. wszedł w skład komunistycznej struktury pod nazwą Krajowa Rada Narodowa. Pozorował swoja obecnością w KRN uczestnictwo ludowców, choć był działaczem komunistycznym.
Na obszarach zajętych przez Sowietów na polecenie PPR współrealizował dywersyjny – wobec działającego w konspiracji prawdziwego Stronnictwa Ludowego („Roch”) – projekt powołania odrębnego Stronnictwa Ludowego (początkowo jako SL „Wola Ludu”) na ziemiach okupowanych przez Armię Czerwoną. Był członkiem władz satelickiego wobec PPR Stronnictwa Ludowego. Uczestniczył w zwalczaniu niepodległościowego ruchu ludowego (PSL).
Następnie był prezesem Naczelnego Komitetu Wykonawczego stalinowskiego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL), w latach 1949–1956 realizującego politykę komunistycznej PZPR wobec wsi i chłopów. Potem był członkiem NK ZSL. Równolegle był z woli komunistów ministrem kultury i sztuki (w latach 1945–1947), marszałkiem „Sejmu Ustawodawczego”, obsadzonego przez komunistów poza procedurami wyborczymi dzięki sfałszowaniu wyników wyborów (1947–1952). W następnych latach dojrzałego stalinizmu był członkiem Rady Państwa (1952–1956). Zmarł w sierpniu 1958 r.
(mkkr)