E-Księgarnia
Zakończyły się prace przy urządzaniu na nowo grobu mjr Władysława Jaskólskiego, który poległ w walce z Niemcami 16 września 1939 r., znajdującego się na cmentarzu parafialnym przy ul. Czerwonego Krzyża w Terespolu.
W końcowym odbiorze prac, poza Wykonawcą oraz przedstawicielem Oddziałowego BUWiM w Lublinie, uczestniczył również p. Jacek Danieluk Burmistrz Miasta Terespol, który poinformował, że w 80-tą rocznicę wydarzeń, tj. 16 września br. zostanie zorganizowana uroczystość przy pomniku.
Prace obejmowały rozebranie i usunięcie starego pomnika, wykonanie fundamentu, nowego pomnika z granitu z tablicą memoratywną oraz wizerunkiem orła wojskowego (wzór z 1919 r.), a także wykonanie odwodnienia z kostki brukowej.
Prace zostały sfinansowane przez Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Lublinie.
Następnie dokonano oględzin mogił zbiorowych żołnierzy Wojska Polskiego, znajdujących się na cmentarzu prawosławnym.
16 września 2019 r., tj. w 80-tą rocznicę śmierci mjr W. Jaskólskiego, na cmentarzu parafialnym w Terespolu, odbyło się poświecenie nowego pomnika na grobie.
Uroczystość została zorganizowana przez p. Jacka Danieluka Burmistrza Terespola. Poświęcenia dokonał ks. kanonik Zdzisław Dudek. Oprawę przygotował p. Wojciech Prokopiuk oraz młodzież z Terespolskiego Studia Filmowego i Liceum Akademickiego.
fot. A. Łukasik, UM Terespol
Władysław Jaskólski, s. Maksymiliana i Władysławy z d. Pogonowskiej, ur. się 27 czerwca 1886 r. w Brześciu nad Bugiem. Wykształcenie średnie otrzymał w Korpusie Kadetów w Pskowie. Od stycznia 1904 r. do 30 sierpnia 1905 r. w armii rosyjskiej. Od 1908 r. do wybuchu wojny pracował jako urzędnik państwowy w zaborze rosyjskim. Od sierpnia 1914 r. do listopada 1917 r. służył w armii rosyjskiej na froncie. W styczniu 1918 r. wstąpił do 1-go pułku strzelców, wchodzącego w skład I-go Korpusu Polskiego, gdzie służył do chwili jego rozbrojenia. W sierpniu 1918 r. wstąpił do oddziału polskiego na Kubaniu, brał udział we wszystkich walkach tegoż oddziału z bolszewikami. Po utworzeniu 4-tej dywizji gen. Żeligowskiego służył w jej szeregach do czasu powrotu do kraju, następnie w kraju – do końca września 1919 r., biorąc udział we wszystkich walkach dywizji. W bitwie pod Tyraspolem (miasto na terenie Mołdawii, położone na lewym brzegu Dniestru) został ciężko ranny (7 lutego 1918 r.). Po powrocie do Polski służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin, 28 Pułku Strzelców Kaniowskich, w 8 Baonie Korpusu Ochrony Pogranicza (w 1927 r. awansował na stopień majora), a następnie 9 Baonie KOP, 2 Pułku Strzelców Podhalańskich, od marca do czerwca 1929 r. w Państwowej Komendzie Uzupełnień w Wołkowysku, skąd 30 czerwca 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Virtuti Militari (V-tej klasy), Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), francuskim krzyżem wojennym „Croix de Guerre”, Medalem za wojnę, Medalem 10-lecia, Medalem „Interalliee”.
W przededniu wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany, stawił się w Twierdzy Brzeskiej. Podczas ewakuacji Twierdzy Brześć 16/17 września 1939 r., 9 dywizjon samochodowy, którym dowodził mjr Jaskólski, został zaatakowany przez wojsko niemieckie, gdy wiózł rannych żołnierzy WP w kierunku Terespola. Zginęło wówczas kilkudziesięciu żołnierzy, którzy zostali pochowani w mogile zbiorowej na cmentarzu prawosławnym w Terespolu (Ludwik Machnicki, ppor. Jerzy Oskar Stefanowski, pdof. Maksymilian Szajek, szer. Stanisław Tebich, szer. Józef Zając, pozostali NN), natomiast dowódca – na cmentarzu parafialnym.
Fot. Sylwia Kostyra