E-Księgarnia
13 sierpnia 2021 w Rzepinie przy ul. Dworcowej odbyły się uroczystości 101. Rocznicy Bitwy Warszawskiej, podczas której upamiętniono gen. dyw. Mieczysława Kulińskiego. Podczas uroczystości odsłonięto pomnik - głaz upamiętniający generała. Uroczystość rozpoczął przelot samolotów F-16 z 3 eskadry lotnictwa taktycznego w Krzesinach. Wygłoszono okolicznościowe przemówienia, po których nastąpiło odsłonięcie pomnika, którego dokonali: minister Elżbieta Rafalska posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji, Wojciech Perczak wicewojewoda lubuski, dr Paweł Skubisz Dyrektor Oddziału IPN w Szczecinie, Sławomir Dudzis burmistrz Rzepina, gen. dyw. Piotr Trytek dowódca 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej oraz Andrzej Krupa Prezes Klubu Wicynian w Rzepinie.
Pomnik został zaprojektowany przez szczeciński OBUWiM i był współfinansowany przez Oddział IPN w Szczecinie. Oddział reprezentowali dr Paweł Skubisz dyrektor Oddziału oraz Krzysztof Męciński naczelnik OBUWiM w Szczecinie.
***
Gen. dyw. Mieczysław Kuliński urodził się 22 października 1871 r. w folwarku „Bazyliany” (nabytego przez jego ojca około 1870 r.) we wsi Wicyń w pow. Złoczowskim, jako syn Juliana, oficera armii austriackiej, i Anny z rodziny Kowarzyków. Niższą szkołę realną wojskową ukończył w 1885 r. w Koszycach, wyższą w Hrańcu (Morawy), potem wstąpił w 1888 r. na akademię wojskową w Wiener Neudstadt (Austria). Po jej ukończeniu w stopniu podporucznika (1891 r.) skierowany został do 13 pułku piechoty w Krakowie. Jako wyróżniający się oficer został mianowany w listopadzie 1895 r. porucznikiem i odszedł do szkoły wojennej w Wiedniu, którą ukończył w r. 1897 z wynikiem bardzo dobrym. Otrzymał przydział do Sztabu Generalnego i jako oficer sztabowy do maja 1900 r. służył w 54 Brygadzie Piechoty w Preszowie. W latach 1904 – 1905, przebywał na misji wojskowej w Rosji. Do wybuchu I wojny światowej pełnił wiele ważnych funkcji w Armii Austro-Węgier. W trakcie wojny walczył na froncie rosyjskim jako dowódca pułku, a następnie został ponownie komendantem wojskowej Szkoły Realnej w Łobzowie. Ostatnie tygodnie wojny spędził na froncie włoskim jako dowódca rzeszowskiego 110 pułku piechoty.
Pułkownik Mieczysław Kuliński od 1 listopada 1918 r. brał czynny udział w tworzeniu odrodzonego Wojska Polskiego, został dowódcą okręgu wojskowego w Tarnowie, który zreorganizował. W 1919 r. jako dowódca samodzielnej brygady uformowanej w Warszawie, m. in. z Legii Akademickiej, brał udział w walkach o Lwów. 17 kwietnia 1919 r. został powołany na stanowisko I zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, na którym pozostawał do 1921 r. 1 stycznia 1920 r. wszedł w skład pierwszej tymczasowej Kapituły Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził w zastępstwie za gen. Romera 1 Armią. Jesienią 1920 r. był członkiem delegacji podczas zawarcia preliminarnego traktatu pokojowego z Rosją Radziecką w Rydze. W latach 1921 - 1923 był dowódca Okręgu Korpusu nr I w Warszawie. Po rezygnacji ze względów zdrowotnych z dowodzenia OK nr I, został mianowany dowódcą OK nr V w Krakowie. Podczas przewrotu majowego w 1926 r. opowiedział się za rządem, co przekreśliło jego karierę. 31 października 1926 r. przeniesiony w stan spoczynku, a następnie w związku z nadużyciami jednego z jego bezpośrednich podwładnych oskarżony i postawiony przed sądem „za brak dozoru”. Jako sympatyk Narodowej Demokracji został wciągnięty przez Romana Dmowskiego do działalności politycznej i w grudniu 1926 r., w okresie tworzenia Obozu Wielkiej Polski (OWP), został członkiem Wielkiej Rady OWP. Na stanowisku tym pozostał aż do rozwiązania tej organizacji 1933 r. Potem usunął się od czynnego uczestnictwa w życiu politycznym.
Nie wziął udziału w walkach w II wojnie światowej. Po powstaniu warszawskim, przy końcu 1944 r., przeniósł się z żoną do Krakowa. Po II wojnie światowej, od 1945 r. znajdował się we władzach naczelnych Polskiego Czerwonego Krzyża, był pełnomocnikiem Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża w Krakowie. Pracował społecznie także w innych dziedzinach. Był jednym z nielicznych generałów Wojska Polskiego II RP, który otrzymał emeryturę wojskową w Polsce Ludowej. Po otrzymaniu emerytury wojskowej nie pracował. Do śmierci mieszkał w Krakowie. Zmarł dnia 22 czerwca 1958 r. w Krakowie w wieku 79 lat, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, kwatera Jb, rząd 9, miejsce 13.
Gen. dyw. Mieczysław Kuliński posiadał wszechstronną wiedzę wojskową, zaliczany był do grupy oficerów liniowych o wybitnych zdolnościach dowódczych.
Był odznaczony:
• Krzyżem Virtuti Militari V kl. (był członkiem Tymczasowej Kapituły Orderu),
• Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski III kl.,
• Krzyżem Walecznych – 3-krotnie.
Ponadto posiadał:
• austriacki Order Żelaznej Korony III kl.,
• Krzyż Rycerski Orderu Leopolda,
• Legię Honorową,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony Rumunii,
• Wielki Oficer Orderu Korony Włoch