Instytut Pamięci Narodowej Remont grobu sanitariuszki i łączniki oddziału „Jastrzębia” – Wola Wereszczyńska, 9 lipca 2021 - Bieżąca działalność Biura -

9 lipca zakończono remont grobu Adeli Zielińskiej, łączniczki oddziału partyzanckiego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” Obwodu Włodawa.

Miejscem jej spoczynku jest cmentarz parafialny w Woli Wereszczyńskiej, gmina Urszulin. Po przeprowadzonych pracach, polegających na wykonaniu nowego nagrobka, zostały umieszczone tablice memoratywne: Adeli Zielińskiej oraz Bogusława Zielińskiego ps. Kozioł (brata Adeli), którego miejsce pochówku jest nieznane. Na krzyżu widnieje Krzyż Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.

Staraniem Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Lublinie grób Adeli Zielińskiej został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod nr. 1000.

Adela Zielińska, c. Jana i Heleny z d. Iwanickiej, ur. 1 VI 1915 r. we wsi Lipniak (gm. Wola Wereszczyńska), do lutego 1946 r. zam. w Lipniaku, następnie w kol. Wola Wereszczyńska. Współpracowniczka oddziału Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia”, sanitariuszka i łączniczka, w jej gospodarstwach mieściły się najbardziej zaufane kwatery oddziału, siostra Bogusława Zielińskiego „Kozła”, żołnierza oddziału „Jastrzębia”. Aresztowana po północy 5 I 1947 r. w kol. Uścimów wraz z rannym Albinem Bojczukiem „Lwem”, którym się opiekowała. Wyrokiem WSR w Lublinie z dn. 2 IV 1947 r. skazana na 5 lat więzienia. Karę darowano w całości na mocy amnestii. Zmarła 5 III 1979 r. 

Bogusław Zieliński ps. „Kozioł”, s. Jana i Heleny z d. Iwanickiej, kawaler, lat 30–35, zamieszkały we wsi Lipniak (gm. Wola Wereszczyńska), podczas okupacji niemieckiej należał do AK, od czerwca 1945 r. członek DSZ-WiN. Brał udział w większości akcji bojowych oddziału Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia”. Nie ujawnił się podczas amnestii 1947 r. i przeszedł pod rozkazy Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”. Jesienią 1947 r., z powodu choroby ukrywał się w zabudowaniach Karpińskiego na kolonii Daleczkąt (gm. Wola Wereszczyńska), gdzie został wyśledzony i wydany przez informatora UB Tadeusza Kosińskiego ps. „Komar” i jego ojca Józefa Kosińskiego ze wsi Komarówka. 26 XI 1947 r. został otoczony na kwaterze przez grupę operacyjną UB-KBW. Odmówił poddania się i poległ w trakcie walki.