Instytut Pamięci Narodowej 148. rocznica urodzin Wojciecha Korfantego – Warszawa, 20 kwietnia 2021 - Bieżąca działalność Biura -

przesuń wstecz zdjęcia

przesuń dalej zdjecia

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

20 kwietnia 2021 r., w 148. rocznicę urodzin Wojciecha Korfantego – polityka, redaktora, działacza narodowego, posła do Reichstagu oraz pruskiego Landtagu, przed warszawskim pomnikiem upamiętniającym jednego z ojców niepodległej Polski, odbyła się uroczystość patriotyczna. Instytut Pamięci Narodowej reprezentował dyrektor Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Adam Siwek oraz dyrektor Oddziału IPN w Katowicach dr Andrzej Sznajder. Pierwszym punktem uroczystości było odsłonięcie napisu na postumencie – „Syn Ziemi Śląskiej”, który mówi o pochodzeniu Wojciecha Korfantego. Komisja konkursowa w 2019 r. uznała, że hasło „Polityk Śląski” spłaszcza rolę Wojciecha Korfantego w walce o niepodległą Polskę.

Następnie została wręczona Nagroda Związku Górnośląskiego im. Wojciecha Korfantego, w tym roku laureatem zostało Miasto stołeczne Warszawa. Statuetkę w imieniu prezydenta m.st. Warszawy odebrał Michał Olszewski - zastępca prezydenta.

Dr Andrzej Sznajder otworzył wystawę „Powstania śląskie 1919–1921”, która została przygotowana przez Oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej IPN w Katowicach w ramach projektu wystaw elementarnych Instytutu Pamięci Narodowej. Wystawa opowiada o wydarzeniach z lat 1918–1922, czyli okresu, w którym ważyły się losy regionu.

Na zakończenie uroczystości dyrektorzy w imieniu prezesa IPN oddali hołd wybitnemu Polakowi, składając wieniec przed warszawskim pomnikiem.

Uroczystości zostały zorganizowane przez Górnośląskie Towarzystwo Historyczne i Towarzystwo Przyjaciół Śląska w Warszawie.

***

Wojciech Korfanty (1873–1939) to najważniejszy przedstawiciel polskiego ruchu narodowego z Górnego Śląska. Przeciwstawiał się germanizacyjnej polityce władz niemieckich wobec ludności polskiej, walczył o polepszenie sytuacji niższych warstw społecznych. Występował na forum parlamentarnym i na wiecach, był czynny jako dziennikarz i wydawca prasowy, stworzył gazety „Polak” i „Górnoślązak”. W listopadzie 1918 r. został członkiem Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, kierował jej wydziałem wojskowym w czasie powstania wielkopolskiego. Gdy w traktacie wersalskim zapisano, że los Górnego Śląska ma zostać rozstrzygnięty w plebiscycie, stanął na czele Polskiego Komisariatu Plebiscytowego i kierował jego akcją propagandową. W maju 1921 r. wywołał III powstanie śląskie i został jego dyktatorem, odnosząc sukcesy militarne i polityczne. Wskutek oporu Józefa Piłsudskiego nie objął stanowiska premiera, pozostał jednak wiodącym politykiem w województwie śląskim. Był jednym z twórców i liderów polskiej chadecji, wydawcą i publicystą dziennika „Polonia”. Po zamachu majowym 1926 r. przeciwstawił się sanacji, za co spotkały go szykany, m.in. uwięzienie w Brześciu. W 1938 r. wyemigrował do Czechosłowacji. Powrócił do Polski w kwietniu 1939 r. i został aresztowany. Zmarł tuż po zwolnieniu z więzienia. Na Górnym Śląsku był legendą już za życia. Dziś jego pomnik uświetnia jeden z centralnych placów Katowic.