Instytut Pamięci Narodowej Pomnik Papieża Polaka odsłonięty na Cyprze - Bieżąca działalność Biura -

Za realizację upamiętnienia odpowiada Instytut Pamięci Narodowej – rzeźba została sfinansowana ze środków Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN, Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Nikozji oraz Franciszkańskiego Klasztoru Krzyża Świętego w Nikozji. Autorem projektu i wykonawcą popiersia jest rzeźbiarz Wojciech Pondel.

Kościół pw. św. Krzyża jest jedyną katolicką świątynią w Nikozji odwiedzaną przez licznych polskich turystów i pielgrzymów przybywających do stolicy Cypru.

Zapraszamy do obejrzenia relacji z odsłonięcia popiersia polskiego papieża w Nikozji na stronie www.cypr24.eu oraz w serwisie YouTube.

***

„Gdy 16 października 1978 r. kardynał Pericle Felici, z balkonu Bazyliki Świętego Piotra, ogłosił wybór pierwszego papieża-Polaka, na władze PRL padł strach. Zdały sobie one sprawę, że nowo wybrany papież będzie chciał odwiedzić swoją ojczyznę, a na to rządząca wtedy ekipa Edwarda Gierka była zupełnie nieprzygotowana.

Początkowo próbowano odwlec wizytę w czasie, proponując jej organizację w 1982 r., w którym przypadać miało sześćsetlecie istnienia klasztoru na Jasnej Górze. Upór strony kościelnej i obawa przed reakcjami polskich katolików sprawiły, że władze zgodziły się, po trzymiesięcznych negocjacjach, aby pielgrzymka Jana Pawła II odbyła się w dniach 2-10 czerwca 1979 r. i objęła Warszawę, Gniezno, Częstochowę, Kraków, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice, Oświęcim i Nowy Targ.

Obsługa pierwszej wizyty Jana Pawła II była, jak dotąd, największą operacją logistyczną tego typu w powojennej Polsce. 15 marca 1979 r. powołano sztab akcji zabezpieczenia operacyjnego pielgrzymki, nadając mu kryptonim „Lato-79”. Szefem sztabu został wiceminister spraw wewnętrznych gen. Bogusław Stachura.

Jednak najważniejszym zadaniem operacji „Lato-79” nie było zapewnienie bezpieczeństwa papieżowi, ale „rozwijanie działań operacyjno-rozpoznawczych i profilaktyczno–neutralizujących wobec grup i środowisk kontrolowanych przez MO i SB”. Pracą operacyjną kierował Departament IV MSW, który wykorzystując swoich tajnych współpracowników do penetracji środowisk, związanych z Kościołem, badał nastroje społeczne przed pielgrzymką oraz w jej trakcie.

Władze PRL próbowały odwrócić uwagę od spotkań rodaków z papieżem poprzez propagandę ideologiczną w mediach, posuwały się również do niszczenia kart wstępu do sektorów na msze papieskie. Zdawały sobie jednak sprawę, że w trakcie licznych zgromadzeń, może dojść do manifestacji wrogich wobec władzy haseł, której nie da się zapobiec za pomocą działań prewencyjnych, polegających na rozmieszczeniu w tłumie agentów i funkcjonariuszy.

Postanowiły więc robić zdjęcia pielgrzymom z ukrycia m. in. z tzw. punktów zakrytych, których dziesiątki rozmieszczono na trasach przejazdów papieża. W samej Warszawie było ich 27. Powstała w ten sposób dokumentacja, licząca kilka tysięcy zdjęć, mogła posłużyć jako dowód przeciwko osobom, manifestującym swój sprzeciw wobec rzeczywistości PRL.

Na fotografiach tych widać tłumy pielgrzymów i trzymane przez nich transparenty z hasłami niepodległościowymi. Sam Ojciec Święty widoczny jest na nich w kontekście spotkań z innymi osobami. Władze obawiały się niekontrolowanego przekazania papieżowi jakiejś korespondencji lub petycji.

Chociaż fotografie operacyjne, wykonane przez SB w trakcie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, miały służyć udokumentowaniu wrogich, antypaństwowych działań wiernych, mimowolnie stały się świadectwem wiary i patriotyzmu milionów Polaków. Dopiero one ukazały prawdziwą frekwencję na spotkaniach z papieżem, której próżno było szukać w specjalnie kadrowanych fotografiach i transmisjach telewizyjnych, pochodzących z oficjalnego przekazu prasowego i telewizyjnego.

Więcej zdjęć z pierwszych trzech pielgrzymek Jana Pawła II do Ojczyzny można zobaczyć na portalu, powstałym we współpracy Archiwum IPN i Biura Prezesa i Komunikacji Społecznej IPN, z okazji 100. rocznicy urodzin papieża-Polaka.” – Opis opracował: Radosław Morawski Archiwum IPN https://www.facebook.com/archiwumipn/posts/2686920668219979

„Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju. W tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. Dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem" – mówił Ojciec Święty Jan Paweł II w 1999 roku w Radzyminie.

18 maja 1920 r. w Wadowicach urodził się Karol Wojtyła. Jego ojciec – Karol senior – był porucznikiem, pracował, jako urzędnik wojskowy. Matka – Emilia – zajmowała się domem. Karol Wojtyła miał starszego brata – Edmunda oraz siostrę Olgę, która zmarła niedługo po urodzeniu. Atmosfera panująca w domu rodzinnym, jego otoczenie, dzieciństwo silnie wpłynęły na rozwój intelektualny i duchowy przyszłego Papieża.

16 października 1978 r. kardynał Karol Wojtyła został wybrany na następcę św. Piotra. Przyjął imię Jan Paweł II. Wybór Karola Wojtyły na papieża był wielkim zaskoczeniem. Stanisław Kania, odpowiedzialny w KC PZPR za politykę wyznaniową państwa, zawiadamiając Edwarda Gierka o wyborze papieża, powiedział: „Polak został papieżem. Wielkie to wydarzenie dla narodu polskiego i duże komplikacje dla nas”.

Jan Paweł II wywarł szczególny wpływ na losy Kościoła katolickiego i całego świata, między innymi przyczynił się do upadku komunizmu. Odbył 104 podróże apostolskie, odwiedził 130 krajów i ok. 900 miejscowości. Papież pielgrzym, niósł Słowo Boże na wszystkie kontynenty. IPN przygotował portal z trzech wizyt ( 1979, 1983 i 1987 r.) Jana Pawła II w Polsce. https://pielgrzymki.ipn.gov.pl

2 kwietnia 2005 r. świat dobiegła wieść, że Jan Paweł II "odszedł do domu Ojca". Pontyfikat Jana Pawła II trwał 26 lat 5 miesięcy i 16 dni. Był trzecim, co do długości w historii papiestwa - po św. Piotrze i Piusie IX.