E-Księgarnia
Daniel Koreś, Konstanty Plisowski, Warszawa 2019, 56 s., ISBN: 978-83-8098-633-6
Seria „Bohaterowie Niepodległej”
Publikacja nie jest przeznaczona do sprzedaży.
Konstanty Plisowski (1890–1940) urodził się w Nowosiółce, powiecie bałckim guberni podolskiej, w rodzinie Karola i Marii Ambrożyny z Hołubów. Był absolwentem Korpusu Kadetów w Odessie. W 1911 r. rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. W czasie I wojny światowej walczył na froncie austriackim. Dowodził szwadronem w 12. Achtyrskim Pułku Huzarów. Od 23 stycznia do 2 marca 1918 r. stał na czele szwadronu złożonego z Polaków – żołnierzy 12 Dywizji Kawalerii, z którym odbył 1400 kilometrowy marsz z Odessy do Twierdzy Bobrujsk. Tam objął dowództwo 4 szwadronu 3 pułku ułanów. 3 lipca 1918 r. po rozformowaniu pułku, razem z bratem Kazimierzem udał się na Kubań. 8 września 1918 r. objął dowództwo Dywizjonu 1 Dywizji Jazdy przy 4 Dywizji Strzelców Polskich. W styczniu 1919 r. w Odessie objął dowództwo Pułku Ułanów 1 Dywizji Jazdy. Po opuszczeniu Odessy i dwumiesięcznym pobycie w Besarabii 15 czerwca 1919 r. niedaleko Śniatynia jego pułk ułanów przekroczył granicę rumuńską i przybył do Polski. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej. 11 lipca 1919 r. dowodził szarżą pod Jazłowcem. 12 sierpnia jego oddział przemianowany został na 14 pułk Ułanów Jazłowieckich. W wojnie 1920 dowodził IV i VI Brygadą Jazdy. 29 listopada 1927 r. został zwolniony ze stanowiska dowódcy 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie i wyznaczony na stanowisko dowódcy 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie. 1 stycznia 1929 r. Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała brygady. 31 marca został zwolniony ze stanowiska dowódcy 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii, a 31 grudnia 1930 r. został przeniesiony w stan spoczynku. W 1939 r. dowodził obroną Twierdzy Brzeskiej. Po opuszczeniu twierdzy w nocy z 16 na 17 września, poprowadził swój oddział do zgrupowania Franciszka Kleeberga. Sam objął funkcję zastępcy Grupy Operacyjnej Kawalerii Władysława Andersa. W dniach 24–28 września 1939 r. dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, która przebijając się na południe, walczyła z Niemcami i Sowietami. 28 września dostał się do sowieckiej niewoli w obozie w Starobielsku. Figuruje na Liście straceń nr 2585 zbrodni katyńskiej.