Generał Okulicki (1898–1946) całe swoje dorosłe życie spędził w mundurze. W 1913 roku jako piętnastoletni chłopiec wstąpił do Związku Strzeleckiego i od tej chwili aż do śmierci w sowieckim więzieniu wiązał swój los z walką o Polskę. Bronił Warszawy w 1939 roku, współorganizował konspirację.
Przyszło mu pełnić funkcję Komendanta Armii Krajowej jako ostatniemu. Wydał rozkaz rozwiązujący AK i zwalniający żołnierzy z przysięgi. Nie ziściły się jego marzenia o wolnej i nieokupowanej Polsce – był jednym z Szesnastu, którzy zaufali sowieckiemu generałowi Sierowowi i przyjęli zaproszenie na rozmowy polityczne. Ich finałem był proces w Moskwie i śmierć w niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach.