Instytut Pamięci Narodowej Szczecin: Poszukiwania na Cmentarzu Centralnym - Komunikaty -

Cmentarz Centralny w Szczecinie to kolejne miejsce, w którym zespół Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN przeprowadził prace poszukiwawcze w listopadzie br. Osobą poszukiwaną był Eugeniusz Bednarz, który należał do konspiracyjnej organizacji pod nazwą „Monastyr”, działającej na terenie ówczesnego powiatu ząbkowickiego.

Eugeniusz Bednarz urodził się 08.12.1925 r. w miejscowości Marianka (dawny powiat tarnopolski). W czasie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe do III Rzeszy. Po osiedleniu się wraz z rodziną na Dolnym Śląsku, wstąpił w szeregi konspiracyjnej organizacji pod nazwą „Monastyr”, której dowódcą był Edward Ciupik. Organizacja działała na terenie powiatu ząbkowickiego. Za działalność w organizacji oraz nielegalne posiadanie broni Bednarz Eugeniusz został zatrzymany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Ząbkowicach Śląskich w kwietniu 1948 r. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu został skazany na 15 lat więzienia. Karę odbywał we Wrocławiu, a następnie w Rawiczu, Nowogardzie i Szczecinie. Zmarł 2.08.1953 r. w więziennym szpitalu.

W badanym miejscu zostały ujawnione szczątki mężczyzny, pochowanego w ziemi bez trumny, którego cechy antropologiczne pozwalają przypuszczać, iż jest to poszukiwana osoba. Potwierdzenie tożsamości będzie możliwe po zakończeniu badań genetycznych. Celem działań BPiI była weryfikacja czy rzeczywiście we wskazanym miejscu znajdują się szczątki Bednarza, a także podjęcie ich celem przeprowadzenia identyfikacji genetycznej i pochowania zgodnie z ceremoniałem wojskowym. Takie działanie stanowi nie tylko zatroszczenie się o godny pochówek szczątków, ale również zabezpiecza przed ich zbezczeszczeniem i bezpowrotnym utraceniem w przypadku wtórnego pochówku w danym miejscu. 

Eugeniusz Bednarz jest autorem (przeróbki) wiersza, który (podobnie jak jego pierwowzór z 1939 r.) czytany od góry do dołu jest panegirykiem ku czci Stalina, zaś czytany od lewej do prawej stanowi paszkwil ośmieszający "wodza" i Armię Czerwoną.

Tekst (czytany jako paszkwil):

 19(3)4(8)7 roku

Wódz Stalin i Rosja Sowiecka

Wiersz ułożony przez polskich akademików we Lwowie na cześć Stalina i czerwonej Armii i został wydrukowany w Polskim dzienniku na lewej stronie, za zezwolenie władz i prze te ostatnie życzliwie przyjęty.

Runą i w łunach spłoną pożarnych                                                                       

Na ziemskim grobie flagi czerwone

Krzyże, Kościoły i krzyże cmentarne    

Będą na wiatrach grały jak dzwony

I w bezpowrotnym zgubi się szlaku

czerwona armia i wódz jej Stalin                                                                        

Lechickiej ziemi – Orzeł Polski… aków [Polaków]

Odwiecznych wrogów naszych obali

O jeszcze słońce wodzu Stalinie

Rychło uciekniesz w wieczornej godzinie                                                                             

Niech twoja sław nigdy nie zginie

Polska twe córy i Twoje syny!

Niech was jak orzeł powiedzie z gniazda

Wiara i każdy krzyż na mogile                                                               

Rosji na Kremlu płonąca gwiazda 

U stóp nam legnie w prochu i pych!!!                                                                                                        

Ułożył Polski Syn

Bednarz Eugeniusz  

18.11.2020
BPiI (HS)