Nawigacja

2022

Mirosław Rowicki – nagroda post mortem

(1953–2020)

Pochodził z Warszawy, był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 80. XX w. działał w podziemnych strukturach „Solidarności”.

Na Ukrainę przyjechał w 2000 r. i szybko stał się jedną z najważniejszych postaci polskiej mniejszości narodowej. Dbając o zachowanie polskiej tożsamości, prowadził jednocześnie aktywną działalność na rzecz dialogu i pojednania polsko-ukraińskiego.

Chociaż na Ukrainę przybył jako przedsiębiorca, jego fascynacja Kresami szybko przerodziła się w pragnienie stworzenia polskiej gazety. Był założycielem, wydawcą i redaktorem naczelnym „Kuriera Galicyjskiego”, który z czasem wzbogacił się o portal internetowy, kanał TV, radio i studio filmowe. Wydawał też jedyne na Ukrainie czasopismo w języku polskim skierowane do najmłodszych – „Polak Mały”. Prowadził ponadto relacje telewizyjne i radiowe z wydarzeń i uroczystości ważnych dla obu krajów.

Jego zaangażowanie w budowanie mostów między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą zaowocowało m.in. powstaniem Klubu Galicyjskiego – organizacji zrzeszającej polskich i ukraińskich publicystów, dziennikarzy i naukowców. Współorganizował także coroczne Spotkania Polsko-Ukraińskie w Jaremczy.

Przez wiele lat był partnerem Senatu RP w działaniach na rzecz Polaków na Ukrainie. Za rozwijanie dialogu między dwoma krajami, dwustronnej współpracy naukowej oraz upowszechnianie wiedzy o wspólnym dziedzictwie kulturowym został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie) i Orderem „Za Rozbudowę Ukrainy” (2018).

 

 

 

do góry