W imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej aktu dekoracji dokonał Jan Baster, zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. Uroczystość poprowadził dr hab. Filip Musiał, dyrektor Oddziału IPN w Krakowie. Uroczystość uświetnił występ artystyczny Tomasza Grzybowskiego (ok. 40 min.). Zaproszeni goście mieli również okazję zapoznać się z wystawą „Kamienne świadectwo”, obrazującą losy osób deportowanych do niemieckich obozów koncentracyjnych.
Krzyżem Wolności i Solidarności zostali odznaczeni:
- Witold Bator
- Jan Bryjak
- Mieczysław Curzydło
- Grażyna Dymkowska
- Andrzej Dziędziel
- Franciszek Florjan
- Barbara Grzechynka
- Ziemowit Kalinowski
- Zbigniew Kruk-Strzeboński
- Krzysztof Krynke
- Stanisław Kuś
- Stefan Lukesch
- Włodzimierz Olszewski
- Adam Słupek
- Krzysztof Smoleń
- Zdzisław Sumara
- Tadeusz Syryjczyk
- Teresa Żelazny
ODZNACZONY POŚMIERTNIE
- Józef Bujak
Krzyż Wolności i Solidarności to polskie państwowe odznaczenie cywilne, nadawane działaczom opozycji wobec dyktatury komunistycznej w PRL. Zostało ustanowione ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 roku. Po raz pierwszy Krzyż został nadany w czerwcu 2011 przy okazji obchodów 35. rocznicy Wydarzeń Radomskich.
Krzyż Wolności i Solidarności jest wzorowany na Krzyżu Niepodległości – drugim po Orderze Wojennym Virtuti Militari najwyższym odznaczeniu wojskowym okresu międzywojennego, ustanowionym przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego na mocy rozporządzenia z dnia 29 października 1930 r., dla tych, którzy przyczynili się do odzyskania przez Polskę suwerenności w 1918 r.
Krzyż Niepodległości pomimo wojskowego charakteru był odznaczeniem nadawanym nie tylko żołnierzom, lecz także tym, którzy czynnie zasłużyli się w walce o niepodległość Polski, dobrowolnie narażając życie w obronie Ojczyzny.
Krzyż Wolności i Solidarności będący zaszczytnym wyróżnieniem dla osób podejmujących walkę z dyktaturą komunistyczną, czerpie z tradycji Polskiego Państwa Podziemnego, stąd jest świadomym ideowym nawiązaniem do Krzyża Armii Krajowej, który został powołany na emigracji w dniu 1 sierpnia 1966 r. przez Dowódcę Armii Krajowej generała Tadeusza Bora - Komorowskiego. Pierwotnie miał on charakter odznaki pamiątkowej nadawanej w Londynie, natomiast nie został nigdy przyjęty do hierarchii odznaczeń w PRL, wrogo odnoszącego się do polskiej tradycji niepodległościowej. Za państwowe odznaczenie wojskowe nadawane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej został on uznany dopiero w 1992 r.