Tym, co charakteryzowało i jednocześnie wyróżniało FMW, była głęboka ideowość. Uczestnictwo w Federacji nie wiązało się z żadnymi korzyściami. Nie można więc było zrobić na FMW kariery. Federaci byli po prostu patriotami. To było siłą napędową tej organizacji i jednocześnie magnesem, który przyciągał do niej młodzież – powiedział ks. dr Jarosław Wąsowicz podczas debaty o Federacji Młodzieży Walczącej.
11 i 12 września w stołecznym Centrum Edukacyjnym IPN im. Janusza Kurtyki „Przystanek Historia” odbyły się uroczystości poświęcone Federacji Młodzieży Walczącej.
11 września (w piątek) debatowano wokół książek „Federacja Młodzieży Walczącej 1984–1990”, pod red. prof. Marka Wierzbickiego oraz „No Future! Historia krakowskiej FMW” autorstwa Macieja Gawlikowskiego i Mirosława Lewandowskiego. Oprócz autorów i redaktora w spotkaniu wzięli udział także: prezes IPN dr Łukasz Kamiński oraz ks. dr Jarosław Wąsowicz SDB. Debatę poprowadził Bogdan Rymanowski.
12 września (w sobotę) miała miejsce uroczystość wręczenia działaczom FMW odznaczeń państwowych – Krzyży Wolności i Solidarności oraz odznak pamiątkowych FMW. Podczas uroczystości przyznane przez Prezydenta RP odznaczenie z rąk Prezesa IPN odebrał m.in. pracownik Instytutu Krzysztof Płaska. Natomiast Dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN dr Andrzej Zawistowski odebrał z rąk Prezesa Federacji Młodzieży Walczącej Roberta Kwiatka pamiątkową odznakę FMW.
* * *
Większość struktur Federacji Młodzieży Walczącej odrzuciła kompromis „okrągłostołowy”, wchodząc w ostry konflikt z kierownictwem „Solidarności”. Dlatego środowisko FMW znalazło się na marginesie sceny politycznej III RP. Mimo to jego rola w przełomie politycznym lat 1988 i 1989 jest nie do przecenienia.
FMW powstała w 1984 roku jako kontynuacja rozbitej w 1981 roku przez aparat bezpieczeństwa Federacji Młodzieży Szkolnej. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych organizacja rzuciła hasło bezkompromisowej walki z systemem. Struktury Federacji rozwijały się prężnie w niemal wszystkich regionach kraju, co było wyjątkiem na tle postępującego słabnięcia „dorosłego” podziemia politycznego i braku zainteresowania większości społeczeństwa działalnością konspiracyjną.