POLACY NA SYBERII - Z Kazachstanu przez Kresy do Polski. Późne powroty

 

 
powrót
poprzednie zdjęcie następne zdjęcie

 

Tadeusz Kaźmierczak na poligonie w Niżniowie nad Dniestrem, 1953 r.
Tadeusz Kaźmierczak, syn Michała i Franciszki z d. Zielińskiej, urodzony 14 lutego 1932 r. w Borszczowie, woj. tarnopolskie. Przed 1939 r. mieszkał z rodzicami w Horożance, pow. Podhajce, gdzie ojciec był komendantem posterunku Policji Państwowej. Po aresztowaniu ojca przez NKWD, został wraz z matką deportowany 13 kwietnia 1940 r. do Wozdwieżenki w rejonie Bolszaja Bukoń w obwodzie semipałatyńskim w Północnym Kazachstanie. Po ogłoszeniu tzw. amnestii, na podstawie układu Sikorski-Majski) próbował
w sierpniu 1942 r. dostać się pod opiekę armii gen. W. Andersa. Transport którym jechał Sowieci skierowali do obwodu dżambulskiego w Południowym Kazachstanie. We wrześniu 1945 r., dzięki staraniom swej babki wrócił z matką do Borszczowa. W 1951 r. zdał tam maturę. Nie przyjęto go na Politechnikę Lwowską ze względów politycznych. Pracował w Instytucie Mikrobiologii (dawniej Instytut prof.
R. Weigla). W 1952 r. został powołany do służby batalionie saperów w Armii Radzieckiej, a później przeniesiony do pułku czołgów. Mianowano go podporucznikiem. W 1955 r. rozpoczął studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Użgorodzie. W kwietniu 1959 r. powrócił wraz z matką do Polski.
Studiował na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1962 r. uzyskał dyplom magistra i rozpoczął pracę naukową w Polskiej Akademii Nauk, następnie na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Krakowie. W 1995 r. uzyskał tytuł profesora. Ma duży dorobek naukowy. Od 1990 r. jest członkiem Krakowskiego Oddziału Związku Sybiraków, był członkiem Zarządu Oddziału w Krakowie przez jedna kadencję. Po wieloletnich staraniach w 1994 r. uzyskał pierwszą pewną informację, że jego ojciec został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w 1940 r. na Ukrainie.