|
|||||||||||||||||||
|
|
|
Ukraińcy poza Rosją Sowiecką wobec |
|
Szczególną rolę w akcji protestacyjnej przeciwko „głodzeniu Ukrainy” odegrała społeczność ukraińska w Polsce. Ogólnonarodową akcję protestacyjną zapoczątkowała odezwa episkopatu greko-katolickiego II RP z 24 lipca 1933 r. „Ukraina w przedśmiertnych konwulsjach, Ukraiński greko-katolicki episkopat galicyjskiej prowincji w sprawie wypadków na Wielkiej Ukrainie do wszystkich ludzi dobrej woli”. Dzień po wystosowaniu tej odezwy odbyło się zebranie posłów i senatorów ukraińskich polskiego parlamentu oraz przedstawicieli 44 ukraińskich instytucji i organizacji (w tym emigracyjnych) ze Lwowa. Na zebraniu powołano Społeczny Komitet Ratunku Ukrainy, jego przewodniczącym został szef ukraińskiej reprezentacji parlamentarnej Dmytro Lewicki. |
Tego dnia po nabożeństwach żałobnych (panychydach) organizacje ukraińskie zorganizowały w wielu miejscowościach w województwie lwowskim, wołyńskim, stanisławowskim i tarnopolskim zamknięte zebrania wyłącznie dla członków tychże organizacji. Na zebraniach wygłaszano referaty na temat sytuacji na Ukrainie, następnie uchwalano rezolucje potępiające politykę bolszewików wobec Ukrainy, apelowano do świata o pomoc dla głodujących, na końcu zbierano datki na rzecz głodujących. Na niektórych gmachach organizacji ukraińskich wywieszano w tym dniu czarne sztandary.
 |
 |
 |
 |
 |