E-KsięgarniaW ocenie Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nazwa powyższa powinna zostać zmieniona jako wypełniająca normę art. 1 Ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744).
Jan Sławiński (1912–1980) – w okresie powojennym lokalny działacz komunistyczny, przewodniczący PRN
Urodził się 2 maja 1912 r. w Czerniejewie, pow. Gniezno, jako syn Wandy i Stefana. W 1935 r. ukończył szkołę powszechną w Śremie, a w roku 1936 kurs pedagogiczny w Pińsku. Następnie pracował jako nauczyciel w mniejszych miejscowościach w dawnym województwie poleskim. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli i w obozie jenieckim spędził całą okupację.
W 1945 r. otrzymał posadę kierownika szkoły w Zbrudzewie. Na tym stanowisku pracował do 1950 r., kiedy to otrzymał pracę w kuratorium w Śremie jako inspektor. W tym samym roku awansował na kierownika Prezydium Rady Narodowej Wydziału Oświaty w Śremie. Wcześniej, w 1949 r. ukończył kurs pedagogiczno-społeczny w Łodzi. Awans mu ułatwiała działalność w komunistycznej PPR.
Od 1947 r. był członkiem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej oraz radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od tego roku zaczął również działać w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W 1948 r. został członkiem PZPR i członkiem egzekutywy Komitetu Powiatowego PZPR w Śremie.
W 1954 r. został zastępcą przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Śremie, a od 1956 r. jej przewodniczącym.
W latach 1957–1960 był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR.
(ELPz)