E-KsięgarniaW ocenie Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nazwa ul. Jana Szwai powinna zostać zmieniona jako wypełniająca normę art. 1 Ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744).
Jan Szwaja ps. Siekiera (1904-1943) – działacz komunistyczny, dowódca okręgu miechowskiego komunistycznej GL
Przed wojną był wiejskim nauczycielem i działaczem stalinowskiej konspiracji w ramach Komunistycznej Partii Polski, organizacji podporządkowanej władzom Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu) z siedzibą w Moskwie.
Po wybuchu wojny mieszkał w Uniejowie pod Miechowem. Tam utrzymywał kontakty ze środowiskami komunistycznymi.
Po przywiezieniu z Moskwy przez członków grupy dywersyjnej Marcelego Nowotki polecenia w sprawie tworzenia struktur partii komunistycznej (pod nazwą Polskiej Partii Robotniczej – PPR) Szwaja organizował lokalne komórki PPR oraz bojówki zbrojne GL w okolicach Miechowa i Pińczowa.
Latem 1942 został mianowany „dowódcą okręgu miechowskiego GL”. W 1943 r. utworzył na ziemi miechowskiej kilkunastoosobowy polsko-rosyjsko-żydowski oddział dywersyjny o nazwie „Mnich” (później przemianowany na „Młot”) i został jego dowódcą. W lutym 1943 został ciężko raniony wybuchem granatu, wrzuconego do ziemianki przez jednego z członków oddziału.
We wrześniu 1943 „Siekiera” ponownie stanął na czele komunistycznego oddziału dywersyjnego. Ta i inne grupy GL na ziemi miechowskiej systematycznie napadały okoliczne polskie dwory ziemiańskie, w tym również na dwory wspierające podziemie niepodległościowe. Napadom tym starały się przeciwstawiać oddziały podziemia niepodległościowego. Dochodziło na tym tle do zbrojnych starć, w których uczestniczyli również ludzie Szwai. Po napadzie GL na majątek pod Wodzisławiem 19 grudnia 1943 r. wracająca z akcji grupa dowodzoną przez „Waśkę Ruskiego” została zaatakowana przez polski oddział podziemia niepodległościowego, w wyniku czego część oddziału uległa rozproszeniu.
27 grudnia 1943 r. w wyniku zdrady jednej ze współtowarzyszek Szwaja został zabity w Młodzawach przez żandarmów niemieckich.